| سوره 36 | سوره مبارکه يس | صفحه 443 |
|
| وَآيَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (41) |
| عبرتى ديگر براى آنها آنکه نياکانشان را در آن کشتى انباشته شده سوار کرديم. (41) |
| وَخَلَقْنَا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ (42) |
| و برايشان همانند کشتى چيزى آفريديم که بر آن سوار شوند. (42) |
| وَإِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنْقَذُونَ (43) |
| و اگر بخواهيم همه را غرقه مى‌سازيم و آنها را هيچ فريادرسى نباشد و رهايى نيابند، (43) |
| إِلَّا رَحْمَةً مِنَّا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِينٍ (44) |
| جز به رحمت ما و برخوردارى تا هنگام مرگ. (44) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (45) |
| و آنگاه که به ايشان گفته شود که از آنچه در پيش روى داريد يا پشت سر مى‌گذاريد بترسيد، شايد بر شما رحمت آرند؛ روى بگردانند. (45) |
| وَمَا تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (46) |
| و هيچ آيه‌اى از آيات پروردگارشان بر ايشان نازل نشود جز آنکه از آن اعراض کنند. (46) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (47) |
| و چون گفته شود که از آنچه خدا روزيتان کرده است انفاق کنيد، کافران به مؤمنان گويند: آيا کسانى را طعام دهيم که اگر خدا مى‌خواست خود آنها را طعام مى‌داد؟ شما در گمراهى آشکار هستيد. (47) |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (48) |
| و مى‌گويند: اگر راست مى‌گوييد، اين وعده کى خواهد بود؟ (48) |
| مَا يَنْظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ (49) |
| اينان انتظار يک بانگ سهمناک را مى‌برند، تا بدان هنگام که سرگرم ستيزه هستند فروگيردشان؛ (49) |
| فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَىٰ أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ (50) |
| آنچنان که ياراى وصيتى نداشته باشند و نتوانند نزد کسان خويش بازگردند. (50) |
| وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُمْ مِنَ الْأَجْدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يَنْسِلُونَ (51) |
| و در صور دميده شود و آنان از قبرها بيرون آيند و شتابان به سوى پروردگارشان روند. (51) |
| قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَنْ بَعَثَنَا مِنْ مَرْقَدِنَا ۜ ۗ هَٰذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ (52) |
| مى‌گويند: واى بر ما، چه کسى ما را از خوابگاه‌هايمان برانگيخت؟ اين همان وعده خداى رحمان است و پيامبران راست گفته بودند. (52) |
| إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَدَيْنَا مُحْضَرُونَ (53) |
| جز يک بانگ سهمناک نخواهد بود، که همه نزد ما حاضر مى‌آيند. (53) |
| فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (54) |
| آن روز به کس ستم نمى‌شود. و جز همانند کارى که کرده‌ايد پاداش نمى‌بينيد. (54) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |