| سوره 40 | سوره مبارکه غافر | صفحه 472 |
|
| ۞ وَيَا قَوْمِ مَا لِي أَدْعُوكُمْ إِلَى النَّجَاةِ وَتَدْعُونَنِي إِلَى النَّارِ (41) |
| اى قوم من، چيست که من شما را به رهايى مى‌خوانم و شما مرا به آتش فرا مى‌خوانيد؟ (41) |
| تَدْعُونَنِي لِأَكْفُرَ بِاللَّهِ وَأُشْرِكَ بِهِ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ وَأَنَا أَدْعُوكُمْ إِلَى الْعَزِيزِ الْغَفَّارِ (42) |
| مرا دعوت مى‌کنيد که به خدا کافر شوم و چيزى را که نمى‌شناسم شريک او قرار دهم، حال آنکه من شما را به خداى پيروزمند آمرزنده دعوت مى‌کنم. (42) |
| لَا جَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِي إِلَيْهِ لَيْسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِي الدُّنْيَا وَلَا فِي الْآخِرَةِ وَأَنَّ مَرَدَّنَا إِلَى اللَّهِ وَأَنَّ الْمُسْرِفِينَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ (43) |
| بى‌شک آنچه شما مرا به آن دعوت مى‌کنيد ياراى آنش نيست که در دنيا و آخرت کسى را به سوى خود خواند، حال آنکه بازگشت ما به سوى خداى يکتاست، و گزافکاران در جهنم باشند. (43) |
| فَسَتَذْكُرُونَ مَا أَقُولُ لَكُمْ ۚ وَأُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ (44) |
| زودا که آنچه را که اکنون مى‌گويم به ياد خواهيد آورد. و من کار خويش به خدا واگذار کردم، زيرا او بندگانش را مى‌بيند. (44) |
| فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا ۖ وَحَاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ (45) |
| خدا او را از آسيب مکرى که برايش انديشيده بودند، نگه داشت و آن عذاب ناگوار خاندان فرعون را در ميان گرفت. (45) |
| النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا غُدُوًّا وَعَشِيًّا ۖ وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ (46) |
| آتش. هر صبح و شام بر آن عرضه شوند و روزى که قيامت برپا شود ندا دهند که خاندان فرعون را به سخت‌ترين عذابها درآوريد. (46) |
| وَإِذْ يَتَحَاجُّونَ فِي النَّارِ فَيَقُولُ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا نَصِيبًا مِنَ النَّارِ (47) |
| و آنگاه در درون آتش با يکديگر به مجادله برخيزند و ناتوانان به گردنکشان گويند که ما پيروان شما بوديم، آيا مى‌توانيد اندکى از اين آتشى که نصيب ما شده است بکاهيد؟ (47) |
| قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُلٌّ فِيهَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ حَكَمَ بَيْنَ الْعِبَادِ (48) |
| آنان که سرکشى کرده بودند مى‌گويند: همه ما در آتشيم. و خداست که ميان بندگانش داورى کرده است. (48) |
| وَقَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِنَ الْعَذَابِ (49) |
| و آنان که در آتشند به نگهبانان جهنم مى‌گويند: از پروردگارتان بخواهيد تا يک روز از عذاب ما بکاهد. (49) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |