| سوره 42 | سوره مبارکه الشورى | صفحه 484 |
|
| فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا وَمِنَ الْأَنْعَامِ أَزْوَاجًا ۖ يَذْرَؤُكُمْ فِيهِ ۚ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ ۖ وَهُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ (11) |
| آفريدگار آسمانها و زمين است. براى شما، هم از شما، همسرانى بيافريد. و نيز براى چارپايان جفتهايى پديد آورد. با آفرينش همسران بر شمارتان مى‌افزايد. هيچ چيز همانند او نيست و اوست که شنوا و بيناست. (11) |
| لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (12) |
| کليدهاى آسمانها و زمين از آن اوست. در روزى هر که بخواهد گشايش مى‌دهد يا تنگ مى‌گيرد، و او به هر چيزى داناست. (12) |
| ۞ شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ مَا وَصَّىٰ بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَىٰ ۖ أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ ۚ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ ۚ اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ يُنِيبُ (13) |
| براى شما آيينى مقرر کرد، از همان گونه که به نوح توصيه کرده بود و از آنچه بر تو وحى کرده‌ايم و به ابراهيم و موسى و عيسى توصيه کرده‌ايم که دين را بر پاى نگه داريد و در آن فرقه فرقه مشويد. تحمل آنچه بدان دعوت مى‌کنيد بر مشرکان دشوار است. خدا هر که را خواهد براى رسالت خود بر مى‌گزيند و هر که را بدو باز گردد به خود راه مى‌نمايد. (13) |
| وَمَا تَفَرَّقُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۚ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۚ وَإِنَّ الَّذِينَ أُورِثُوا الْكِتَابَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ (14) |
| از روى حسد و عداوت فرقه فرقه نشدند، مگر از آن پس که به دانش دست يافتند. و اگر پروردگار تو از پيش مقرر نکرده بود که آنها را تا زمانى معين مهلت است، بر آنها حکم عذاب مى‌رفت. و کسانى که بعد از ايشان وارث کتاب خدا شده‌اند درباره آن سخت به ترديد افتاده‌اند. (14) |
| فَلِذَٰلِكَ فَادْعُ ۖ وَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ ۖ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ ۖ وَقُلْ آمَنْتُ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنْ كِتَابٍ ۖ وَأُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ ۖ اللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْ ۖ لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ ۖ لَا حُجَّةَ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ ۖ اللَّهُ يَجْمَعُ بَيْنَنَا ۖ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ (15) |
| براى آن دعوت کن و چنان که فرمان يافته‌اى پايدارى ورز و از پى خواهشهايشان مرو و بگو: به کتابى که خدا نازل کرده است ايمان دارم و به من فرمان داده‌اند که در ميان شما به عدالت رفتار کنم. خداى يکتا پروردگار ما و پروردگار شماست. اعمال ما از آن ما و اعمال شما از آن شما. ميان ما و شما هيچ محاجه‌اى نيست. خدا ما را در يک جا گرد مى‌آورد و سرانجام به سوى اوست. (15) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |