| سوره 44 | سوره مبارکه الدخان | صفحه 497 |
|
| وَأَنْ لَا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ ۖ إِنِّي آتِيكُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ (19) |
| و نيز بر خدا برترى مجوييد، که من با حجتى روشن نزد شما آمده‌ام، (19) |
| وَإِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ (20) |
| و اگر بخواهيد بر من سنگ بزنيد، من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مى‌برم، (20) |
| وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ (21) |
| و اگر به من ايمان نمى‌آوريد، از من کنار گيريد. (21) |
| فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَٰؤُلَاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ (22) |
| پس پروردگارش را خواند که: اينان مردمى مجرمند. (22) |
| فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلًا إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ (23) |
| بندگان مرا شب‌هنگام روانه کن تا از پى شما بيايند. (23) |
| وَاتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْوًا ۖ إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ (24) |
| دريا را آرام پشت سر گذار، که آن سپاه غرق‌شدگانند. (24) |
| كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (25) |
| بعد از خود چه باغها و چشمه‌سارها بر جاى گذاشتند، (25) |
| وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ (26) |
| و کشتزارها و خانه‌هاى نيکو، (26) |
| وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ (27) |
| و نعمتى که در آن غرق شادمانى بودند. (27) |
| كَذَٰلِكَ ۖ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ (28) |
| بدين‌سان بودند و ما آن نعمتها را به مردمى ديگر واگذاشتيم. (28) |
| فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنْظَرِينَ (29) |
| نه آسمان بر آنها گريست و نه زمين و نه به آنها مهلت داده شد. (29) |
| وَلَقَدْ نَجَّيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِينِ (30) |
| و ما بنى‌اسرائيل را از آن عذاب خوارکننده رهانيديم: (30) |
| مِنْ فِرْعَوْنَ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَالِيًا مِنَ الْمُسْرِفِينَ (31) |
| از فرعون برترى‌جوى گزافکار، (31) |
| وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَىٰ عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِينَ (32) |
| و از روى علم بر اهل جهانشان برگزيديم. (32) |
| وَآتَيْنَاهُمْ مِنَ الْآيَاتِ مَا فِيهِ بَلَاءٌ مُبِينٌ (33) |
| و آياتى به آنها عطا کرديم که در آن امتحانى آشکار بود. (33) |
| إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَيَقُولُونَ (34) |
| هر آينه اينان مى‌گويند: (34) |
| إِنْ هِيَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَىٰ وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِينَ (35) |
| پايان کار جز همين مرگ نخستين نيست و ما ديگربار زنده نمى‌شويم؛ (35) |
| فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (36) |
| و اگر راست مى‌گوييد، پدران ما را به جهان باز آوريد. (36) |
| أَهُمْ خَيْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ أَهْلَكْنَاهُمْ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا مُجْرِمِينَ (37) |
| آيا اينان بهترند يا قوم تُبّع و کسانى که پيش از آن قوم بودند؟ همه را هلاک کرديم که مجرمان بودند. (37) |
| وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ (38) |
| ما اين آسمانها و زمين و آنچه را ميان آنهاست به بازيچه نيافريده‌ايم. (38) |
| مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (39) |
| آنها را به حق آفريده‌ايم، ولى بيشترين نمى‌دانند. (39) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |