سوره 57 | سوره مبارکه الحديد | صفحه 539 |
|
يَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ يَسْعَىٰ نُورُهُمْ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَبِأَيْمَانِهِمْ بُشْرَاكُمُ الْيَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (12) |
روزى که مردان مؤمن و زنان مؤمن را ببينى که نورشان پيشاپيش و در سمت راستشان مىرود. در آن روز بشارتتان به بهشتهايى است که در آن نهرها روان است و در آن جاويد خواهيد ماند، و اين کاميابى بزرگى است. (12) |
يَوْمَ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِينَ آمَنُوا انْظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِكُمْ قِيلَ ارْجِعُوا وَرَاءَكُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَيْنَهُمْ بِسُورٍ لَهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِيهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِنْ قِبَلِهِ الْعَذَابُ (13) |
روزى که مردان منافق و زنان منافق به کسانى که ايمان آوردهاند مىگويند: درنگى کنيد تا از نورتان فروغى گيريم. گويند: به دنيا بازگرديد و از آنجا نور بطلبيد. ميانشان ديوارى برآورند که بر آن ديوار درى باشد؛ درون آن رحمت باشد و بيرون آن عذاب. (13) |
يُنَادُونَهُمْ أَلَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ ۖ قَالُوا بَلَىٰ وَلَٰكِنَّكُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَكُمْ وَتَرَبَّصْتُمْ وَارْتَبْتُمْ وَغَرَّتْكُمُ الْأَمَانِيُّ حَتَّىٰ جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ وَغَرَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ (14) |
و آنها را ندا دهند که آيا ما با شما همراه نبوديم؟ مىگويند: بلى، اما شما خويشتن را در بلا افکنديد و به انتظار نشستيد و در شک بوديد و آرزوها شما را بفريفت تا آنگاه که فرمان خدا دررسيد و شيطان به خدا مغرورتان کرد. (14) |
فَالْيَوْمَ لَا يُؤْخَذُ مِنْكُمْ فِدْيَةٌ وَلَا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ مَأْوَاكُمُ النَّارُ ۖ هِيَ مَوْلَاكُمْ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (15) |
و امروز نه از شما فديهاى پذيرند و نه از کافران. جايگاهتان آتش است. آتش سزاوار شماست. و بد سرانجامى است. (15) |
۞ أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ ۖ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ (16) |
آيا مؤمنان را وقت آن نرسيده است که دلهايشان در برابر ياد خدا و آن سخن حق که نازل شده است، خاشع شود؟ همانند آن مردمى نباشند که پيش از اين کتابشان داديم و چون مدتى برآمد دلهايشان سخت شد و بسيارى نافرمان شدند. (16) |
اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (17) |
بدانيد که خدا زمين را پس از مردنش زنده مىکند. ما آيات را برايتان به روشنى بيان کرديم، باشد که به عقل دريابيد. (17) |
إِنَّ الْمُصَّدِّقِينَ وَالْمُصَّدِّقَاتِ وَأَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعَفُ لَهُمْ وَلَهُمْ أَجْرٌ كَرِيمٌ (18) |
خدا به مردان صدقهدهنده و زنان صدقهدهندهاى که به خدا قرضالحسنه مىدهند، دو چندان پاداش مىدهد؛ و نيز آنها را اجرى نيکوست. (18) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |