| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 86 |
|
| وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِأَعْدَائِكُمْ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَلِيًّا وَكَفَىٰ بِاللَّهِ نَصِيرًا (45) |
| خدا دشمنان شما را بهتر مى‌شناسد و دوستى او شما را کفايت خواهد کرد و يارى او شما را بسنده است. (45) |
| مِنَ الَّذِينَ هَادُوا يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ وَيَقُولُونَ سَمِعْنَا وَعَصَيْنَا وَاسْمَعْ غَيْرَ مُسْمَعٍ وَرَاعِنَا لَيًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَطَعْنًا فِي الدِّينِ ۚ وَلَوْ أَنَّهُمْ قَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاسْمَعْ وَانْظُرْنَا لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ وَأَقْوَمَ وَلَٰكِنْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِكُفْرِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِيلًا (46) |
| بعضى از جهودان کلمات خدا را به معنى دگرگون مى‌کنند و مى‌گويند: شنيديم و عصيان مى‌ورزيم، و بشنو و کاش ناشنوا گردى و «راعنا». به لغت خويش زبان مى‌گردانند و به دين اسلام طعنه مى‌زنند. اگر مى‌گفتند که شنيديم و اطاعت کرديم و «اُنظُرنا»، برايشان بهتر و به صواب‌تر بود. خدا آنان را به سبب کفرشان لعنت کرده و جز اندکى ايمان نياورند. (46) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ آمِنُوا بِمَا نَزَّلْنَا مُصَدِّقًا لِمَا مَعَكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهًا فَنَرُدَّهَا عَلَىٰ أَدْبَارِهَا أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَمَا لَعَنَّا أَصْحَابَ السَّبْتِ ۚ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا (47) |
| اى کسانى که شما را کتاب داده شده، به کتابى که نازل کرده‌ايم و کتاب شما را نيز تصديق مى‌کند ايمان بياوريد؛ پيش از آنکه نقش چهره‌هايى را محو کنيم و رويها را به قفا برگردانيم. يا همچنان که اصحاب سبت را لعنت کرديم شما را هم لعنت کنيم. و فرمان خدا شدنى است. (47) |
| إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَىٰ إِثْمًا عَظِيمًا (48) |
| هرآينه خدا گناه کسانى را که به او شرک آورند نمى‌آمرزد؛ و گناهان ديگر را براى هر که بخواهد مى‌آمرزد. و هر که به خدا شرک آورد، دروغى ساخته و گناهى بزرگ مرتکب شده است. (48) |
| أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يُزَكُّونَ أَنْفُسَهُمْ ۚ بَلِ اللَّهُ يُزَكِّي مَنْ يَشَاءُ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا (49) |
| آيا آنان را نديده‌اى که خويشتن را پاک و بى‌عيب جلوه مى‌دهند؟ آرى خداست که هر که را که خواهد از عيب پاک گرداند. و به هيچ کس حتى به قدر رشته‌اى که در شکاف هسته خرماست ستم نشود. (49) |
| انْظُرْ كَيْفَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ ۖ وَكَفَىٰ بِهِ إِثْمًا مُبِينًا (50) |
| بنگر که چگونه به خدا دروغ مى‌بندند و همين دروغ گناهى آشکار را بسنده است. (50) |
| أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ وَيَقُولُونَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا هَٰؤُلَاءِ أَهْدَىٰ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا سَبِيلًا (51) |
| آيا کسانى را که نصيبى از کتاب داده شده‌اند نديده‌اى که به جبت و طاغوت ايمان مى‌آورند و در باره کافران مى‌گويند که راه اينان از راه مؤمنان به هدايت نزديک‌تر است؟ (51) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |