| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 96 |
|
| وَاسْتَغْفِرِ اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا (106) |
| و از خدا آمرزش بخواه که او آمرزنده و مهربان است. (106) |
| وَلَا تُجَادِلْ عَنِ الَّذِينَ يَخْتَانُونَ أَنْفُسَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ مَنْ كَانَ خَوَّانًا أَثِيمًا (107) |
| و به خاطر کسانى که به خود خيانت مى‌ورزند مجادله مکن، که خدا خائنان گناهکار را دوست ندارد. (107) |
| يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ يُبَيِّتُونَ مَا لَا يَرْضَىٰ مِنَ الْقَوْلِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطًا (108) |
| از مردم پنهان مى‌دارند و از خدا پنهان نمى‌دارند، زيرا آنگاه که شب‌هنگام سخنانى که خدا از آن ناخشنود بود مى‌گفتند، خدا با آنها بود و خدا به هر چه مى‌کردند احاطه داشت. (108) |
| هَا أَنْتُمْ هَٰؤُلَاءِ جَادَلْتُمْ عَنْهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَمَنْ يُجَادِلُ اللَّهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَمْ مَنْ يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا (109) |
| هان، اين شماييد که در اين جهان از آنان سخت جانبدارى کرديد، کيست که در روز قيامت از آنان در برابر خدا جانبدارى کند يا چه کسى وکيل آنها خواهد بود؟ (109) |
| وَمَنْ يَعْمَلْ سُوءًا أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللَّهَ يَجِدِ اللَّهَ غَفُورًا رَحِيمًا (110) |
| و هر که کارى ناپسند کند يا به خود ستم روا دارد، آنگاه از خدا آمرزش خواهد، خدا را آمرزنده و مهربان خواهد يافت. (110) |
| وَمَنْ يَكْسِبْ إِثْمًا فَإِنَّمَا يَكْسِبُهُ عَلَىٰ نَفْسِهِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا (111) |
| و هر که گناهى کند، آن گناه به زيان خود کرده است، و خدا دانا و حکيم است. (111) |
| وَمَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا (112) |
| و هر که خود خطا يا گناهى کند آنگاه بى‌گناهى را بدان متهم سازد، هر آينه بار تهمت و گناهى آشکار را بر دوش خود کشيده است. (112) |
| وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَرَحْمَتُهُ لَهَمَّتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ أَنْ يُضِلُّوكَ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ ۖ وَمَا يَضُرُّونَكَ مِنْ شَيْءٍ ۚ وَأَنْزَلَ اللَّهُ عَلَيْكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ ۚ وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا (113) |
| اگر فضل و رحمت خدا شامل حال تو نبود، گروهى از کافران قصد آن داشتند که تو را گمراه کنند، ولى آنان جز خود را گمراه نکنند و هيچ زيانى به تو نرسانند. و خدا بر تو کتاب و حکمت نازل کرد و چيزهايى به تو آموخت که از اين پيش نمى‌دانسته‌اى و خدا لطف بزرگ خود را بر تو ارزانى داشت. (113) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |