| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 97 |
|
| ۞ لَا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْوَاهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلَاحٍ بَيْنَ النَّاسِ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا (114) |
| در بسيارى از نجواهايشان فايده‌اى نيست، مگر در سخن آنان که به صدقه‌دادن يا نيکى‌کردن و يا آشتى‌جويى فرمان مى‌دهند. و آن کس را که براى خشنودى خداى چنين کند مزد بزرگى خواهيم داد. (114) |
| وَمَنْ يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَىٰ وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّىٰ وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ ۖ وَسَاءَتْ مَصِيرًا (115) |
| هر که پس از آشکار شدن راه هدايت با پيامبر مخالفت ورزد و از شيوه‌اى جز شيوه مؤمنان پيروى کند، بدان سوى که پسند اوست بگردانيمش و به جهنمش افکنيم، و جهنم سرانجام بدى است. (115) |
| إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا (116) |
| خدا کسى را که براى او شريکى قرار دهد نمى‌آمرزد و جز آن هر گناهى را براى هر که خواهد، مى‌آمرزد. و هر کس که براى خدا شريکى قرار دهد سخت به گمراهى افتاده است. (116) |
| إِنْ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا إِنَاثًا وَإِنْ يَدْعُونَ إِلَّا شَيْطَانًا مَرِيدًا (117) |
| نمى‌خوانند سواى الّله مگر الاهه‌هايى را و نمى‌خوانند سواى اللّه مگر شيطانى سرکش را. (117) |
| لَعَنَهُ اللَّهُ ۘ وَقَالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبَادِكَ نَصِيبًا مَفْرُوضًا (118) |
| خدايش لعنت کرد. و شيطان گفت: گروهى معيّن از بندگانت را به فرمان خويش مى‌گيرم. (118) |
| وَلَأُضِلَّنَّهُمْ وَلَأُمَنِّيَنَّهُمْ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُبَتِّكُنَّ آذَانَ الْأَنْعَامِ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلْقَ اللَّهِ ۚ وَمَنْ يَتَّخِذِ الشَّيْطَانَ وَلِيًّا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًا مُبِينًا (119) |
| و البته گمراهشان مى‌کنم و آرزوهاى باطل در دلشان مى‌افکنم و به آنان فرمان مى‌دهم تا گوشهاى چارپايان را بشکافند. و به آنان فرمان مى‌دهم تا خلقت خدا را دگرگون سازند. و هر کس که به جاى خدا شيطان را به دوستى برگزيند زيانى آشکار کرده است. (119) |
| يَعِدُهُمْ وَيُمَنِّيهِمْ ۖ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا (120) |
| به آنها وعده مى‌دهد و به آرزوشان مى‌افکند و شيطان آنان را جز به فريب وعده ندهد. (120) |
| أُولَٰئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَلَا يَجِدُونَ عَنْهَا مَحِيصًا (121) |
| مکانشان در جهنم است و در آنجا راه گريزى نخواهند يافت. (121) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |