سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 131 |
|
بَلْ بَدَا لَهُمْ مَا كَانُوا يُخْفُونَ مِنْ قَبْلُ ۖ وَلَوْ رُدُّوا لَعَادُوا لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (28) |
[ولي آرزوي آنان از روي صدق و راستي نيست] بلکه آنچه [از حقّانيّت توحيد و نبوّت و معاد] پيش از اين پنهان مي داشتند براي آنان آشکار شده [که اين گونه آرزو مي کنند]، و اگر به دنيا بازگردانده شوند، يقيناً به کفر و شرکي که از آن نهي شده اند بازمي گردند؛ و مسلماً آنان دروغگويند. (28) |
وَقَالُوا إِنْ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ (29) |
و [زماني که در دنيا بودند] گفتند: جز اين زندگي دنياي ما زندگي ديگري نيست و [پس از مرگ] برانگيخته نخواهيم شد. (29) |
وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ وُقِفُوا عَلَىٰ رَبِّهِمْ ۚ قَالَ أَلَيْسَ هَٰذَا بِالْحَقِّ ۚ قَالُوا بَلَىٰ وَرَبِّنَا ۚ قَالَ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ (30) |
و اگر ببيني هنگامي که در پيشگاه پروردگارشان بازداشته شوند [وضعي شگفت انگيز مي بيني]، خدا مي فرمايد: آيا اين [برانگيخته شدن و زنده گشتن پس از مرگ] حق نيست؟ مي گويند: سوگند به پروردگارمان حق است. [خدا] مي فرمايد: پس به کيفر آنکه کفر مي ورزيديد، اين عذاب را بچشيد. (30) |
قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قَالُوا يَا حَسْرَتَنَا عَلَىٰ مَا فَرَّطْنَا فِيهَا وَهُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزَارَهُمْ عَلَىٰ ظُهُورِهِمْ ۚ أَلَا سَاءَ مَا يَزِرُونَ (31) |
کساني که ديدار [پاداش و مقام قرب] خدا را تکذيب کردند، يقيناً دچار زيان شدند. تا هنگامي که قيامت به طور ناگهان و غافل گيرانه به آنان رسد، مي گويند: اي بر ما دريغ و افسوس که نسبت به تکاليف و وظايف شرعي خود کوتاهي کرديم. و آنان بار سنگين گناهانشان را بر دوش مي کشند؛ آگاه باشيد! بد باري است که بر دوش خواهند کشيد. (31) |
وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَعِبٌ وَلَهْوٌ ۖ وَلَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (32) |
و زندگي دنيا [بدون ايمان و عمل صالح] بازي و سرگرمي است، و يقيناً سراي آخرت براي آنان که همواره پرهيزکاري مي کنند، بهتر است. آيا نمي انديشيد؟ (32) |
قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ لَيَحْزُنُكَ الَّذِي يَقُولُونَ ۖ فَإِنَّهُمْ لَا يُكَذِّبُونَكَ وَلَٰكِنَّ الظَّالِمِينَ بِآيَاتِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ (33) |
آنچه را کافران و مشرکان [بر ضد قرآن و تو] مي گويند مي دانيم که تو را غمگين مي کند. پس آنان تو را تکذيب نمي کنند، بلکه ستمکاران آيات خدا را تکذيب مي نمايند. (33) |
وَلَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِكَ فَصَبَرُوا عَلَىٰ مَا كُذِّبُوا وَأُوذُوا حَتَّىٰ أَتَاهُمْ نَصْرُنَا ۚ وَلَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِ اللَّهِ ۚ وَلَقَدْ جَاءَكَ مِنْ نَبَإِ الْمُرْسَلِينَ (34) |
مسلماً پيش از تو رسولاني تکذيب شدند [و مورد آزار قرار گرفتند] و بر تکذيب و آزاري که ديدند، شکيبايي ورزيدند تا ياري ما به آنان رسيد، [تو نيز شکيبايي کن تا ياري ما به تو برسد. اين سنّت خداست،] و سنّت هاي خدا را تغيير دهنده اي نيست. و قطعاً بخشي از سرگذشت پيامبران [در آياتي که پيش از اين نازل شده] به تو رسيده است. (34) |
وَإِنْ كَانَ كَبُرَ عَلَيْكَ إِعْرَاضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَبْتَغِيَ نَفَقًا فِي الْأَرْضِ أَوْ سُلَّمًا فِي السَّمَاءِ فَتَأْتِيَهُمْ بِآيَةٍ ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدَىٰ ۚ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْجَاهِلِينَ (35) |
و اگر روي گرداندن آنان [از قرآن و نبوّت] بر تو سنگين و دشوار است، اگر بتواني نقبي در زمين، يا نردباني براي راه يافتن در آسمان بجويي تا [از عمق زمين و پهنه آسمان] معجزه اي ديگر [غير قرآن] براي آنان بياوري [اين کار را انجام ده ولي آنها ايمان نمي آورند]؛ و اگر خدا مي خواست همه آنان را [به جبر و زور] به راه هدايت گرد مي آورد؛ [ولي هدايت اجباري فاقد ارزش است] پس هرگز [نسبت به روحيات و اوصاف کافران لجوج که خواستار هدايت نيستند] از بي خبران مباش. (35) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |