| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 143 |
|
| وَمَا لَكُمْ أَلَّا تَأْكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَقَدْ فَصَّلَ لَكُمْ مَا حَرَّمَ عَلَيْكُمْ إِلَّا مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَيْهِ ۗ وَإِنَّ كَثِيرًا لَيُضِلُّونَ بِأَهْوَائِهِمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُعْتَدِينَ (119) |
| و شما را چه شده [که به دنبال ياوه گويي مشرکان] از آنچه [چون گوشت ذبيحه اي] که نام خدا بر آن برده شده نمي خوريد؟! در صورتي که آنچه را خدا بر شما حرام نموده براي شما بيان کرده است، مگر چيزي که [براي حفظ جانتان] به خوردن آن ناچار شويد؛ و قطعاً بسياري [از بدانديشان]، ديگران را از روي جهل و ناداني با هواهاي نفساني خود گمراه مي کنند؛ يقيناً پروردگارت به تجاوزکاران [از حدود حق] داناتر است. (119) |
| وَذَرُوا ظَاهِرَ الْإِثْمِ وَبَاطِنَهُ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَكْسِبُونَ الْإِثْمَ سَيُجْزَوْنَ بِمَا كَانُوا يَقْتَرِفُونَ (120) |
| گناه آشکار و پنهان را رها کنيد؛ قطعاً کساني که مرتکب گناه مي شوند به زودي در برابر آنچه همواره مرتکب مي شدند، مجازات خواهند شد. (120) |
| وَلَا تَأْكُلُوا مِمَّا لَمْ يُذْكَرِ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَإِنَّهُ لَفِسْقٌ ۗ وَإِنَّ الشَّيَاطِينَ لَيُوحُونَ إِلَىٰ أَوْلِيَائِهِمْ لِيُجَادِلُوكُمْ ۖ وَإِنْ أَطَعْتُمُوهُمْ إِنَّكُمْ لَمُشْرِكُونَ (121) |
| از آنچه [هنگام ذبح شدن] نام خدا بر آن برده نشده نخوريد؛ مسلماً خوردن آن فسق [و بيرون رفتن از عرصه طاعت خدا] است؛ قطعاً شياطين [شبهات ناروايي را به ضد احکام خدا] به دوستانشان القاء مي کنند تا با شما [درباره احکام خدا] مجادله و ستيزه کنند، و اگر از آنان پيروي کنيد، يقيناً شما هم مشرکيد. (121) |
| أَوَمَنْ كَانَ مَيْتًا فَأَحْيَيْنَاهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ كَمَنْ مَثَلُهُ فِي الظُّلُمَاتِ لَيْسَ بِخَارِجٍ مِنْهَا ۚ كَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِلْكَافِرِينَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (122) |
| آيا کسي که [از نظر عقلي و روحي] مرده بود و ما او را [به وسيله هدايت و ايمان] زنده کرديم، و براي وي نوري قرار داديم تا در پرتو آن در ميان مردم [به درستي و سلامت] حرکت کند، مانند کسي است که در تاريکي ها [يِ جهل و گمراهي] است و از آن بيرون شدني نيست؟! اين گونه براي کافران [به خاطر لجاجت و عنادشان] آنچه انجام مي دادند، آراسته شد [تا گمان کنند اعمالي را که انجام مي دهند نيکوست.] (122) |
| وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا فِي كُلِّ قَرْيَةٍ أَكَابِرَ مُجْرِمِيهَا لِيَمْكُرُوا فِيهَا ۖ وَمَا يَمْكُرُونَ إِلَّا بِأَنْفُسِهِمْ وَمَا يَشْعُرُونَ (123) |
| و اين گونه [که در مکه مي بيني] در هر آبادي و شهري رؤسا و سردمداران گنهکاري قرار داديم تا در آن [براي گمراه کردن مردم] نيرنگ زنند، ولي جز به خودشان نيرنگ نمي زنند، و [اين واقعيت را] درک نمي کنند. (123) |
| وَإِذَا جَاءَتْهُمْ آيَةٌ قَالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّىٰ نُؤْتَىٰ مِثْلَ مَا أُوتِيَ رُسُلُ اللَّهِ ۘ اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ ۗ سَيُصِيبُ الَّذِينَ أَجْرَمُوا صَغَارٌ عِنْدَ اللَّهِ وَعَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا كَانُوا يَمْكُرُونَ (124) |
| و چون آيه و معجزه اي [بخاطر هدايت يافتنشان] به سوي آنان آيد، مي گويند: هرگز ايمان نمي آوريم تا نظير آنچه به پيامبران خدا داده شده به ما هم داده شود. خدا داناتر است که مقام رسالت را در کجا قرار دهد؛ به زودي آنان را که گناه کرده اند به کيفر نيرنگي که [همواره براي گمراه کردن مردم] مي زدند، در پيشگاه خدا ذلت و خواري و عذابي سخت خواهد رسيد. (124) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |