سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 201 |
|
رَضُوا بِأَنْ يَكُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَطُبِعَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ (87) |
آنان راضي شده اند که با خانه نشينان باشند!! بر دل هايشان مهر تيره بختي زده شده پس [به همين سبب] آنان [منافع جهاد در راه خدا و بهره هاي آخرتي آن را] نمي فهمند. (87) |
لَٰكِنِ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ جَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ ۚ وَأُولَٰئِكَ لَهُمُ الْخَيْرَاتُ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (88) |
ولي پيامبر و کساني که با او ايمان آوردند با اموال و جان هايشان جهاد کردند، اينانند که همه خيرات [دنيا و آخرت] براي آنان است و اينانند که رستگارند. (88) |
أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (89) |
خدا براي آنان بهشت هايي را آماده کرده است که از زير [درختانِ] آن نهرها جاري است، در آنجا جاودانه اند، اين است کاميابي بزرگ. (89) |
وَجَاءَ الْمُعَذِّرُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ لِيُؤْذَنَ لَهُمْ وَقَعَدَ الَّذِينَ كَذَبُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ سَيُصِيبُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (90) |
عذر آورندگان از باديه نشينان نزد تو آمدند تا به آنان اجازه [ترک جنگ] داده شود، و کساني که به خدا و رسولش دروغ گفتند [بدون آمدن نزد تو و بي هيچ عذري در خانه] نشستند، به زودي به کساني از آنان که کفر ورزيدند، عذابي دردناک خواهد رسيد. (90) |
لَيْسَ عَلَى الضُّعَفَاءِ وَلَا عَلَى الْمَرْضَىٰ وَلَا عَلَى الَّذِينَ لَا يَجِدُونَ مَا يُنْفِقُونَ حَرَجٌ إِذَا نَصَحُوا لِلَّهِ وَرَسُولِهِ ۚ مَا عَلَى الْمُحْسِنِينَ مِنْ سَبِيلٍ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (91) |
بر ناتوانان و بيماران و آنان که چيزي براي هزينه کردن [در راه جهاد] نمي يابند، گناهي نيست [که در جهاد شرکت نکنند] در صورتي که [در پشت جبهه با اعمال و گفتارشان] براي خدا و پيامبرش خيرخواهي کنند [و از اين طريق به حمايت رزمندگان برخيزند]؛ آري، بر نيکوکاران [معذور] هيچ مؤاخذه و سرزنشي نيست، و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (91) |
وَلَا عَلَى الَّذِينَ إِذَا مَا أَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لَا أَجِدُ مَا أَحْمِلُكُمْ عَلَيْهِ تَوَلَّوْا وَأَعْيُنُهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَنًا أَلَّا يَجِدُوا مَا يُنْفِقُونَ (92) |
و نيز بر کساني که هنگامي که نزد تو آمدند تا آنان را [براي رفتن به سوي نبرد] سوار مرکبي کني، گفتي: [به سبب نبود امکانات] بر مرکبي دسترسي ندارم تا شما را به جهاد برم، هيچ مؤاخذه و سرزنشي نيست؛ [از نزد تو] بازگشتند در حالي که به خاطر غصه و اندوه از ديدگانشان اشک مي ريخت که چرا چيزي نمي يابند تا [در نبرد با دشمنان] هزينه کنند. (92) |
۞ إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ وَهُمْ أَغْنِيَاءُ ۚ رَضُوا بِأَنْ يَكُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَطَبَعَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (93) |
راه مؤاخذه و سرزنش فقط بر ضد کساني باز است که با آنکه توانگرند [باز هم براي ترک نبرد] از تو اجازه مي خواهند؛ آنان راضي شدند که با خانه نشينان باشند، خدا بر دل هايشان مهر تيره بختي زد به همين سبب [حقايق را] نمي دانند. (93) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |