| سوره 13 | سوره مبارکه الرعد | صفحه 252 |
|
| ۞ أَفَمَنْ يَعْلَمُ أَنَّمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ كَمَنْ هُوَ أَعْمَىٰ ۚ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ (19) |
| آيا کسي که مي داند آنچه از سوي پروردگارت بر تو نازل شده حق است، مانند کسي است که [از نظر باطن] نابيناست؟! فقط خردمندان [بينادل] متذکّرِ [حق] مي شوند. (19) |
| الَّذِينَ يُوفُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَلَا يَنْقُضُونَ الْمِيثَاقَ (20) |
| همان کساني که به عهد خدا [که همانا قرآن است] وفا مي کنند و پيمان را نمي شکنند. (20) |
| وَالَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَيَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ (21) |
| و آنچه را خدا به پيوند آن فرمان داده پيوند، مي دهند و از [عظمت و جلال] پروردگارشان همواره در هراسند و از حساب سخت و دشوار بيم دارند. (21) |
| وَالَّذِينَ صَبَرُوا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً وَيَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ (22) |
| و براي به دست آوردن خشنودي پروردگارشان [در برابر گناهان و انجام وظايف و حوادث] شکيبايي ورزيدند، و نماز را بر پا داشتند، و بخشي از آنچه را روزي آنان کرديم در نهان و آشکار انفاق نمودند، و همواره با نيکيِ [عبادت] زشتي و پليدي [گناه] را دفع مي کنند [و با خوبي هاي خود نسبت به مردم، بدي هاي آنان را نسبت به خود برطرف مي نمايند]، اينانند که فرجام نيک آن سراي، ويژه آنان است. (22) |
| جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ ۖ وَالْمَلَائِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِمْ مِنْ كُلِّ بَابٍ (23) |
| بهشت هاي جاويدي که آنان و پدران و همسران و فرزندان شايسته و درست کارشان در آن وارد مي شوند، و فرشتگان از هر دري بر آنان درآيند. (23) |
| سَلَامٌ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ ۚ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ (24) |
| [و به آنان گويند:] سلام بر شما به پاس استقامت و صبرتان [در برابر عبادت، معصيت و مصيبت] پس نيکوست فرجام اين سراي. (24) |
| وَالَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ ۙ أُولَٰئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ (25) |
| و کساني که عهد خدا را پس از استوار کردنش مي شکنند، و پيوندهايي را که خدا به برقراري آن فرمان داده مي گسلند، و در زمين فساد مي کنند، لعنت و فرجام بد و دشوار آن سراي براي آنان است. (25) |
| اللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ وَفَرِحُوا بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا مَتَاعٌ (26) |
| خدا روزي را براي هر کس که بخواهد، وسعت مي دهد و براي هر کس که بخواهد، تنگ مي گيرد. و [آنان که از حيات جاويد و پرنعمت آخرت بي خبرند] به زندگي زودگذر دنيا شادمان شدند، در حالي که زندگي دنيا در برابر آخرت جز متاعي اندک و ناچيز نيست. (26) |
| وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ ۗ قُلْ إِنَّ اللَّهَ يُضِلُّ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ أَنَابَ (27) |
| کافران مي گويند: چرا معجزه اي [غير قرآن] از سوي پروردگارش بر او نازل نشده؟ بگو: مسلماً خدا هر کس را بخواهد [پس از اتمام حجت] گمراه مي کند و هر کس را که به سوي او بازگردد، هدايت مي نمايد. (27) |
| الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ ۗ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ (28) |
| [بازگشتگان به سوي خدا] کساني [هستند] که ايمان آوردند و دل هايشان به ياد خدا آرام مي گيرد، آگاه باشيد! دل ها فقط به ياد خدا آرام مي گيرد. (28) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |