| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 284 |
|
| مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِيهَا مَا نَشَاءُ لِمَنْ نُرِيدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ يَصْلَاهَا مَذْمُومًا مَدْحُورًا (18) |
| هر کس [همواره] دنياي زودگذر را بخواهد [چنين نيست که هر چه بخواهد بيابد بلکه] هر چه را ما براي هر که بخواهيم، به سرعت در همين دنيا به او عطا مي کنيم، آن گاه دوزخ را در حالي که نکوهيده و رانده شده از رحمت خدا وارد آن مي شود، براي او قرار مي دهيم. (18) |
| وَمَنْ أَرَادَ الْآخِرَةَ وَسَعَىٰ لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَٰئِكَ كَانَ سَعْيُهُمْ مَشْكُورًا (19) |
| و کساني که آخرت را در حالي که مؤمن هستند بخواهند و با تلاشي کامل [و خالصانه] براي [به دست آوردن] آن تلاش کنند، پس تلاششان به نيکي مقبول افتد [و به آن پاداششان دهند.] (19) |
| كُلًّا نُمِدُّ هَٰؤُلَاءِ وَهَٰؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّكَ ۚ وَمَا كَانَ عَطَاءُ رَبِّكَ مَحْظُورًا (20) |
| هر يک از دو گروه دنيا طلب و آخرت خواه را [در اين دنيا] از عطاي پروردگارت ياري دهيم، وعطاي پروردگارت [در اين دنيا از کسي] ممنوع شدني نيست. (20) |
| انْظُرْ كَيْفَ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ وَلَلْآخِرَةُ أَكْبَرُ دَرَجَاتٍ وَأَكْبَرُ تَفْضِيلًا (21) |
| با تأمل بنگر چگونه برخي از آنان را بر برخي [در امور مادي و بهره هاي دنيايي] فزوني بخشيديم، و همانا آخرت از نظر درجات برتر، و از جهت فزوني بيشتر است. (21) |
| لَا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُومًا مَخْذُولًا (22) |
| با خدا معبودي ديگر قرار مده که [نزد شايستگان] نکوهيده و [در دنيا و آخرت] بي يار و ياور شوي. (22) |
| ۞ وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا ۚ إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا (23) |
| و پروردگارت فرمان قاطع داده است که جز او را نپرستيد، و به پدر و مادر نيکي کنيد؛ هرگاه يکي از آنان يا دو نفرشان در کنارت به پيري رسند [چنانچه تو را به ستوه آورند] به آنان اُف مگوي و بر آنان [بانگ مزن و] پرخاش مکن، و به آنان سخني نرم و شايسته [و بزرگوارانه] بگو. (23) |
| وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا (24) |
| و براي هر دو از روي مهر و محبت، بال فروتني فرود آر و بگو: پروردگارا! آنان را به پاس آنکه مرا در کودکي تربيت کردند، مورد رحمت قرار ده. (24) |
| رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا فِي نُفُوسِكُمْ ۚ إِنْ تَكُونُوا صَالِحِينَ فَإِنَّهُ كَانَ لِلْأَوَّابِينَ غَفُورًا (25) |
| پروردگارتان به نيّت ها و حالاتي که [نسبت به پدر و مادرتان] در دل هاي شماست [از خود شما] آگاه تر است، اگر مردم شايسته اي باشيد [ولي نيّت شما درباره پدر و مادر ناپسند باشد، يا حقّي از آنان ضايع کنيد، اما پشيمان شويد و به خدا بازگرديد، شايسته است]؛ زيرا او نسبت به بازگشت کنندگان بسيار آمرزنده است. (25) |
| وَآتِ ذَا الْقُرْبَىٰ حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا (26) |
| و حقّ خويشاوندان و حقّ تهيدست و از راه مانده را بپرداز، و هيچ گونه اسراف و ولخرجي مکن. (26) |
| إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُوا إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ ۖ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا (27) |
| بي ترديد اسراف کنندگان و ولخرجان، برادران شياطين اند، و شيطان همواره نسبت به پروردگارش بسيار ناسپاس است. (27) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |