| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 3 |
|
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (6) |
| بي ترديد براي کساني که [به خدا و آياتش] کافرند مساوي است چه [از عذاب] بيمشان دهي يا بيمشان ندهي، ايمان نمي آورند. (6) |
| خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ ۖ وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (7) |
| خدا [به کيفر کفرشان] بر دل ها و گوش هايشان مُهرِ [تيره بختي] نهاده، و بر چشم هايشان پرده اي [از تاريکي است که فروغ هدايت را نمي بينند]، و براي آنان عذابي بزرگ است. (7) |
| وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُمْ بِمُؤْمِنِينَ (8) |
| و گروهي از مردم [که اهل نفاق اند] مي گويند: ما به خدا و روز قيامت ايمان آورديم، در حالي که آنان مؤمن نيستند. (8) |
| يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ (9) |
| [به گمان باطلشان] مي خواهند خدا و اهل ايمان را فريب دهند، در حالي که جز خودشان را فريب نمي دهند، ولي [اين حقيقت را] درک نمي کنند. (9) |
| فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ (10) |
| در دلِ آنان بيماريِ [سختي از نفاق] است، پس خدا به کيفرِ نفاقشان بر بيماريشان افزود، و براي آنان در برابر آنچه همواره دروغ مي گفتند، عذابي دردناک است. (10) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ (11) |
| چون به آنان گويند: در زمين فساد نکنيد، مي گويند: فقط ما اصلاح گريم! (11) |
| أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَٰكِنْ لَا يَشْعُرُونَ (12) |
| آگاه باشيد! يقيناً خود آنان فسادگرند، ولي درک نمي کنند. (12) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا كَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُوا أَنُؤْمِنُ كَمَا آمَنَ السُّفَهَاءُ ۗ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَلَٰكِنْ لَا يَعْلَمُونَ (13) |
| چون به آنان گويند: ايمان آوريد چنان که ديگر مردم ايمان آوردند مي گويند: آيا ما هم مانند سبک مغزان ايمان آوريم؟! آگاه باشيد! قطعاً اينان خود سبک مغزند، ولي [از شدت کوردلي به اين حقيقت] آگاه نيستند. (13) |
| وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَىٰ شَيَاطِينِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ (14) |
| و هنگامي که با اهل ايمان ديدار کنند، گويند: ما ايمان آورديم و چون با شيطان هايشان [که سرانِ شرک و کفرند] خلوت گزينند، گويند: بدون شک ما با شماييم، جز اين نيست که ما [با تظاهر به ايمان] آنان را مسخره مي کنيم. (14) |
| اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَيَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (15) |
| خدا آنان را [به کيفر اين کار منافقانه در دنيا و آخرت] عذاب خواهد کرد، و آنان را در سرکشي وتجاوزشان مهلت مي دهد [تا در گمراهي شان] سرگردان وحيران بمانند. (15) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ فَمَا رَبِحَتْ تِجَارَتُهُمْ وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ (16) |
| آنان کساني هستند که گمراهي را به جاي هدايت خريدند، پس تجارتشان سود نکرد و از راه يافتگان [به سوي حق] نبودند. (16) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |