| سوره 21 | سوره مبارکه الانبياء | صفحه 331 |
|
| لَا يَسْمَعُونَ حَسِيسَهَا ۖ وَهُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خَالِدُونَ (102) |
| کمترين صداي آن را [هم] نمي شنوند، و آنان در آنچه [از نعمت هاي الهي] دلشان بخواهد جاودانه اند. (102) |
| لَا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَتَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ هَٰذَا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (103) |
| [در آن روز] آن بزرگ ترين ترس و واهمه آنان را اندوهگين نمي کند و فرشتگان [با درود و سلام] به استقبالشان آيند [و گويند:] اين است روز شما که شما را به آن وعده مي دادند. (103) |
| يَوْمَ نَطْوِي السَّمَاءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ ۚ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِيدُهُ ۚ وَعْدًا عَلَيْنَا ۚ إِنَّا كُنَّا فَاعِلِينَ (104) |
| روزي که آسمان را در هم مي پيچيم، مانند در هم پيچيدن طومار، همان گونه که نخستين بار آفريده ها را آفريديم، دوباره آنان را باز مي گردانيم. وعده اي است [که تحقق دادنش] بر عهده ما [ست]، به يقين آن را انجام مي دهيم. (104) |
| وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ (105) |
| و همانا ما پس از تورات در زبور نوشتيم که زمين را بندگان شايسته ما به ميراث مي برند. (105) |
| إِنَّ فِي هَٰذَا لَبَلَاغًا لِقَوْمٍ عَابِدِينَ (106) |
| بي ترديد در اين [حقايق] براي [رسانيدن] مردم عبادت پيشه [به نهايت مقصود و اوج مطلوب] کفايت است. (106) |
| وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ (107) |
| و تو را جز رحمتي براي جهانيان نفرستاديم. (107) |
| قُلْ إِنَّمَا يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (108) |
| بگو: به من فقط وحي مي شود که معبود شما خداي يکتاست؛ پس آيا تسليم [فرمان ها و احکام او] مي شويد؟ (108) |
| فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنْتُكُمْ عَلَىٰ سَوَاءٍ ۖ وَإِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ أَمْ بَعِيدٌ مَا تُوعَدُونَ (109) |
| پس اگر روي برگرداندند بگو: من به شما به طور يکسان آگاهي و هشدار دادم، و نمي دانم آنچه شما را [از عذاب] به آن وعده داده اند، آيا نزديک است يا دور؟ (109) |
| إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَيَعْلَمُ مَا تَكْتُمُونَ (110) |
| بي ترديد او سخن آشکار را و آنچه را پنهان مي داريد، مي داند. (110) |
| وَإِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَكُمْ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ (111) |
| و من نمي دانم شايد اين [تأخير عذاب] آزمايشي براي شما و بهره مندي اندکي [از نعمت ها] تا مدتي معين است. (111) |
| قَالَ رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِّ ۗ وَرَبُّنَا الرَّحْمَٰنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ (112) |
| [پيامبر] گفت: پروردگارا! [ميان ما و مشرکان] به حق داوري کن و پروردگار ما مهربان است و [مؤمنان] بر خلاف واقعيتي که [شما مشرکان درباره پيروزي خود وشکست ما] وصف مي کنيد، از او ياري مي خواهند. (112) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |