سوره 22 | سوره مبارکه الحج | صفحه 338 |
|
وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ وَلَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ ۚ وَإِنَّ يَوْمًا عِنْدَ رَبِّكَ كَأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ (47) |
و آنان از تو [از روي مسخره و ريشخند] شتاب در عذاب را درخواست مي کنند، در حالي که خدا هرگز از وعده اش تخلف نمي کند؛ و همانا يک روز نزد پروردگارت مانند هزار سال از سال هايي است که شما مي شماريد [براي او زمان نزديک، زمان دور، امروز، ديروز، گذشته و آينده مفهومي ندارد؛ بنابراين فاصله زماني شما با عذاب الهي شما را دچار اين پندار نکند که تهديد به عذاب، تهديدي طولاني و دروغ است.] (47) |
وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ أَمْلَيْتُ لَهَا وَهِيَ ظَالِمَةٌ ثُمَّ أَخَذْتُهَا وَإِلَيَّ الْمَصِيرُ (48) |
و چه بسا شهرها که به [اهل] آنها در حالي که ستمکار بودند، مهلت دادم، سپس آنان را [به عذابي سخت] گرفتم؛ وبازگشت همه به سوي اوست. (48) |
قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا أَنَا لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ (49) |
بگو: اي مردم! من براي شما فقط بيم دهنده اي آشکارم. (49) |
فَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ (50) |
پس کساني که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند، آمرزش و رزقي نيکو براي آنهاست. (50) |
وَالَّذِينَ سَعَوْا فِي آيَاتِنَا مُعَاجِزِينَ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ (51) |
و کساني که در [باطل کردن و بي اثر نمودن] آيات ما کوشيده اند، به گمان آنکه ما را عاجز کنند [تا از دسترس قدرت ما بيرون روند] اهل آتشِ افروخته اند. (51) |
وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَلَا نَبِيٍّ إِلَّا إِذَا تَمَنَّىٰ أَلْقَى الشَّيْطَانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ فَيَنْسَخُ اللَّهُ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ ثُمَّ يُحْكِمُ اللَّهُ آيَاتِهِ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (52) |
و پيش از تو هيچ رسول و پيامبري را نفرستاديم مگر آنکه هرگاه آرزو مي کرد [اهداف پاک و سعادت بخش خود را براي نجات مردم از کفر و شرک پياده کند] شيطان [براي بازداشتن مردم از پذيرش حق] در برابر آرزويش شبهه و وسوسه مي انداخت، ولي خدا آنچه را شيطان [از وسوسه ها و شبهه ها مي اندازد] مي زدايد و محو مي کند، سپس آياتش را محکم و استوار مي سازد؛ و خدا دانا و حکيم است. (52) |
لِيَجْعَلَ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ فِتْنَةً لِلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْقَاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ ۗ وَإِنَّ الظَّالِمِينَ لَفِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ (53) |
[آزاد گذاشتن شبهه اندازي شيطان] براي اين [است] که خدا آنچه را شيطان مي اندازد براي آنان که در دل هايشان بيماري است و براي سنگدلان وسيله آزمايش قرار دهد؛ و قطعاً ستمکاران در دشمني و ستيزي بسيار دور [نسبت به حق و حقيقت] قرار دارند. (53) |
وَلِيَعْلَمَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَيُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ ۗ وَإِنَّ اللَّهَ لَهَادِ الَّذِينَ آمَنُوا إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (54) |
و [نيز براي اين است] تا کساني که دانش و آگاهي [ديني] به آنان عطا شده بدانند که [محو شدن و نابودي القائات شيطان و استوار شدن آيات] از سوي پروردگارت حق است، پس به آن ايمان آورند و دل هايشان براي آن رام و فروتن شود؛ و قطعاً خدا هدايت کننده اهل ايمان به سوي راهي راست است. (54) |
وَلَا يَزَالُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي مِرْيَةٍ مِنْهُ حَتَّىٰ تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً أَوْ يَأْتِيَهُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَقِيمٍ (55) |
و کافران همواره نسبت به آيات خدا در ترديدي سخت قرار دارند تا آنکه ناگهان قيامت بر آنان در رسد، يا عذاب روزي که روز ديگري به دنبال ندارد [بلکه ابدي است] به سراغشان آيد. (55) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |