| سوره 22 | سوره مبارکه الحج | صفحه 340 |
|
| أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ وَالْفُلْكَ تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَيُمْسِكُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ (65) |
| آيا ندانسته اي که خدا آنچه را در زمين است و [نيز] کشتي ها را که به فرمان او در دريا روانند، براي شما رام و مسخّر کرده است؟ و آسمان را نگه مي دارد که بر زمين نيفتد مگر به اذن او؟ يقيناً خدا به همه مردم رؤوف و مهربان است. (65) |
| وَهُوَ الَّذِي أَحْيَاكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ ۗ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَكَفُورٌ (66) |
| و اوست که به شما حيات داد، سپس شما را مي ميراند، آن گاه شما را زنده مي کند؛ به يقين که انسان بسيار ناسپاس است. (66) |
| لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَكًا هُمْ نَاسِكُوهُ ۖ فَلَا يُنَازِعُنَّكَ فِي الْأَمْرِ ۚ وَادْعُ إِلَىٰ رَبِّكَ ۖ إِنَّكَ لَعَلَىٰ هُدًى مُسْتَقِيمٍ (67) |
| براي هر امتي عبادتي ويژه قرار داده ايم که آن را انجام مي دهند؛ پس نبايد در اين امر با تو ستيز و نزاع کنند. و به سوي پروردگارت دعوت کن که بي ترديد تو بر راهي راست قرار داري. (67) |
| وَإِنْ جَادَلُوكَ فَقُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ (68) |
| و اگر با تو [با اصرار بر يک اعتقاد بي پايه برخورد خصمانه کنند و] مجادله ستيزآميز نمايند، بگو: خدا به آنچه انجام مي دهيد، داناتر است. (68) |
| اللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (69) |
| خدا روز قيامت درباره آنچه با يکديگر در آن اختلاف مي کرديد، داوري خواهد کرد [تا مؤمنان با ورود به بهشت و ستيزه جويان با ورود به دوزخ از هم مشخص و جدا شوند.] (69) |
| أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۗ إِنَّ ذَٰلِكَ فِي كِتَابٍ ۚ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ (70) |
| آيا ندانسته اي که خدا آنچه را در آسمان و زمين است، مي داند؟ مسلماً [همه] اين [اعمالي که انجام مي دهيد] در کتابي [چون لوح محفوظ، ثبت] است [و] بي ترديد [ثبت در آن کتاب] بر خدا آسان است. (70) |
| وَيَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَمَا لَيْسَ لَهُمْ بِهِ عِلْمٌ ۗ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ نَصِيرٍ (71) |
| و [مشرکان] به جاي خدا معبوداني را مي پرستند که خدا هيچ دليل و برهاني [نسبت] به [حق بودن] آنها نازل نکرده است؛ و معبوداني را مي پرستند که به آن دانشي [براي استدلال بر ربوبيّت آنها] ندارند و ستمکاران را [در قيامت] هيچ ياوري نيست. (71) |
| وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ تَعْرِفُ فِي وُجُوهِ الَّذِينَ كَفَرُوا الْمُنْكَرَ ۖ يَكَادُونَ يَسْطُونَ بِالَّذِينَ يَتْلُونَ عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا ۗ قُلْ أَفَأُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذَٰلِكُمُ ۗ النَّارُ وَعَدَهَا اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (72) |
| و هنگامي که آيات روشن ما را بر آنان مي خوانند در چهره هاي کساني که کافرند [اثرِ] انکار [و خشم] را مي شناسي، آن چنان که نزديک است [از شدت خشم] به کساني که آيات ما را بر آنان مي خوانند، بتازند، بگو: آيا شما را به بدتر از اين [خشم و ناگواري که از شنيدن قرآن به شما دست مي دهد] خبر دهم [آن] آتشِ [دوزخ] است که خدا آن را به کافران وعده داده است، و بد بازگشت گاهي است. (72) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |