فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه راهنما

قرآن ترجمه راهنما

سوره 26

سوره مبارکه الشعراء

صفحه 372
قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (112)
[نوح] گفت: مرا از آنچه آنان انجام مي داده اند، چه اطلاعي است؟ (112)
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ (113)
حسابشان اگر واقعاً درک مي کنيد، جز بر عهده پروردگارم نيست، (113)
وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ (114)
و من طرد کننده مؤمنان نخواهم بود، (114)
إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ (115)
من جز بيم دهنده اي آشکار نيستم. (115)
قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ (116)
گفتند: اي نوح! اگر [از ابلاغ دين] باز نايستي، يقيناً از سنگسار شدگان خواهي بود! (116)
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ (117)
گفت: پروردگارا! همانا قوم من مرا تکذيب کردند، (117)
فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (118)
پس ميان من و آنان چنانکه سزاوار است داوري کن و من و کساني که از مؤمنان با من هستند از چنگ آنان نجات ده. (118)
فَأَنْجَيْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (119)
پس او و کساني را که با او در آن کشتي مملو [از سرنشينان، جنبندگان، متاع و ابزار] بود نجات داديم، (119)
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ (120)
آن گاه بعد از آن، همه باقي ماندگان را غرق کرديم. (120)
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (121)
بي ترديد در اين سرگذشت، عبرتي بزرگ وجود دارد، و [قوم نوح] بيشترشان مؤمن نبودند، (121)
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (122)
و يقيناً پروردگارت همان تواناي شکست ناپذير و مهربان است. (122)
كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ (123)
قوم عاد پيامبران را تکذيب کردند، (123)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ (124)
هنگامي که برادرشان هود به آنان گفت: آيا [از سرانجام شرک و طغيان که خشم و عذاب خداست] نمي پرهيزيد؟ (124)
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (125)
بي ترديد من براي شما فرستاده اي امينم، (125)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (126)
بنابراين از خدا پروا کنيد و از من فرمان ببريد، (126)
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (127)
و من از شما بر ابلاغ رسالتم هيچ پاداشي نمي خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانيان است، (127)
أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ (128)
آيا شما بر روي هر مکان بلندي به بيهوده کاري و بدون نياز، برجي عظيم و برافراشته بنا مي کنيد؟ (128)
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ (129)
و قلعه ها و کاخ هاي استوار و مجلل برمي گيريد، که شايد جاودانه بمانيد؟ (129)
وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ (130)
و چون کسي را با شدت و قهر مي گيريد ظالمانه و زورمدارانه مي گيريد [بدون اينکه در عاقبت کار بينديشيد.] (130)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (131)
بنابراين از خدا پروا کنيد واز من فرمان ببريد، (131)
وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِمَا تَعْلَمُونَ (132)
واز کسي که شما را به وسيله آنچه خود مي دانيد ياري داده، پروا کنيد، (132)
أَمَدَّكُمْ بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ (133)
به وسيله چهارپايان و فرزنداني، به شما ياري داده است. (133)
وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (134)
و [به وسيله] بوستان ها و چشمه سارها، (134)
إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (135)
بي ترديد من بر شما از عذاب روزي بزرگ مي ترسم. (135)
قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْوَاعِظِينَ (136)
گفتند: تو پند و اندرز دهي يا ندهي براي ما يکسان است!! (136)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 372صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی