سوره 27 | سوره مبارکه النمل | صفحه 383 |
|
أَمَّنْ يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَمَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۗ أَإِلَٰهٌ مَعَ اللَّهِ ۚ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (64) |
[آيا آن شريکان انتخابي شما بهترند] يا آنکه مخلوقات را مي آفريند، آن گاه آنان را [پس از مرگشان] بازمي گرداند؟! و کيست آنکه از آسمان و زمين شما را روزي مي دهد؟ آيا با خدا معبودي ديگر هست [که شريک در قدرت و ربوبيت او باشد؟] بگو: اگر راستگوييد دليل خود را بياوريد. (64) |
قُلْ لَا يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ ۚ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ (65) |
بگو: در آسمان ها و زمين هيچ کس جز خدا غيب نمي داند، و آنان آگاهي ندارند چه زماني برانگيخته مي شوند؟ (65) |
بَلِ ادَّارَكَ عِلْمُهُمْ فِي الْآخِرَةِ ۚ بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ مِنْهَا ۖ بَلْ هُمْ مِنْهَا عَمُونَ (66) |
بلکه دانش و آگاهي آنان نسبت به آخرت [به خاطر هزينه کردن عمرشان در امور مادي] به پايان رسيده، بلکه درباره آخرت در ترديدند، بلکه اينان از [فهم] آن کوردل اند، (66) |
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَإِذَا كُنَّا تُرَابًا وَآبَاؤُنَا أَئِنَّا لَمُخْرَجُونَ (67) |
و کافران گفتند: آيا زماني که ما و پدرانمان خاک شديم به راستي ما را از آن [زنده] بيرون مي آورند؟ (67) |
لَقَدْ وُعِدْنَا هَٰذَا نَحْنُ وَآبَاؤُنَا مِنْ قَبْلُ إِنْ هَٰذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (68) |
همانا پيش از اين [زنده بيرون آمدن از خاک را] به ما و پدرانمان وعده داده اند، ولي اين مطلب جز افسانه خرافي پيشينيان نيست! (68) |
قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ (69) |
بگو: در زمين بگرديد پس با تأمل بنگريد که سرانجام گنهکاران چگونه بود؟ (69) |
وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلَا تَكُنْ فِي ضَيْقٍ مِمَّا يَمْكُرُونَ (70) |
و بر آنان [که با حق دشمني مي کنند] اندوه مخور و از نيرنگي که همواره به کار مي گيرند، دلتنگ مباش. (70) |
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (71) |
و مي گويند: اگر راستگوييد اين وعده [عذاب] کي خواهد بود؟ (71) |
قُلْ عَسَىٰ أَنْ يَكُونَ رَدِفَ لَكُمْ بَعْضُ الَّذِي تَسْتَعْجِلُونَ (72) |
بگو: اميد است بخشي از آن عذابي که رسيدنش را با شتاب مي خواهيد، دنبال شما باشد، (72) |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَشْكُرُونَ (73) |
و يقيناً پروردگارت بر مردم داراي فضلي بزرگ است، ولي بيشترشان سپاس نمي گزارند، (73) |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَيَعْلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا يُعْلِنُونَ (74) |
و به راستي پروردگارت آنچه را سينه هايشان پنهان مي دارد و آنچه را آشکار مي کند، مي داند، (74) |
وَمَا مِنْ غَائِبَةٍ فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ (75) |
هيچ پوشيده و پنهاني در آسمان و زمين وجود ندارد مگر آنکه در کتابي روشن [چون لوح محفوظ] است. (75) |
إِنَّ هَٰذَا الْقُرْآنَ يَقُصُّ عَلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ أَكْثَرَ الَّذِي هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (76) |
بي ترديد اين قرآن بيشتر آنچه را بني اسرائيل [از روي جهالت] در آن اختلاف دارند، براي آنان بيان مي کند، (76) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |