| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 4 |
|
| مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فِي ظُلُمَاتٍ لَا يُبْصِرُونَ (17) |
| سرگذشت آنان مانند کساني است که [در شب بسيار تاريک بيابان] آتشي افروختند [تا در پرتو آن خود را از خطر نجات دهند]، چون آتش پيرامونشان را روشن ساخت، خدا [به وسيله توفاني سهمگين] نورشان را خاموش کرد و آنان را در تاريکي هايي که مطلقاً نمي ديدند واگذاشت. (17) |
| صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَرْجِعُونَ (18) |
| کر و لال و کورند، به اين سبب آنان [از گمراهي و ضلالت به سوي هدايت و حقيقت] بازنمي گردند. (18) |
| أَوْ كَصَيِّبٍ مِنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ مِنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ ۚ وَاللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكَافِرِينَ (19) |
| يا [سرگذشت آنان] سرگذشتِ [دچار شدگان به] رگباري شديد از آسمان است که در آن تاريکي ها و رعد و برقي است، [آنان] انگشتانشان را از [صدايِ هولناکِ] صاعقه ها به خاطر بيم مرگ در گوش هايشان مي گذارند [در حالي که راه گريزي از مرگ براي آنان نيست] و خدا به کافرانْ احاطه [همه جانبه] دارد. (19) |
| يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ ۖ كُلَّمَا أَضَاءَ لَهُمْ مَشَوْا فِيهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُوا ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (20) |
| نزديک است که آن برقِ [بسيار رخشنده، روشنيِ] چشم هاي آنان را بربايد؛ زماني که آنان را روشني دهد، در آن روشني راه مي روند و چون محيط را بر آنان تاريک کند، مي ايستند و اگر خدا مي خواست [شنواييِ] گوش و [بيناييِ] چشم آنان را نابود مي کرد؛ زيرا خدا بر هر کاري تواناست. (20) |
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (21) |
| اي مردم! پروردگارتان را که شما و پيشينيان شما را آفريده است، بپرستيد تا [با پرستيدن او] پروا پيشه شويد. (21) |
| الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَكُمْ ۖ فَلَا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَادًا وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ (22) |
| آن پروردگاري که زمين را براي شما بستري گسترده و آسمان را سقفي برافراشته قرار داد و از آسمان، آبي [مانند برف و باران] نازل کرد و به وسيله آن از ميوه هاي گوناگون، رزق و روزي براي شما بيرون آورد؛ پس براي خدا شريکان و همتاياني قرار ندهيد در حالي که مي دانيد [براي خدا در آفريدن و روزي دادن، شريک و همتايي وجود ندارد]. (22) |
| وَإِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (23) |
| و اگر در آنچه ما بر بنده خود] محمّد (صلي الله عليه وآله)] نازل کرده ايم، شک داريد [که وحي الهي است يا ساخته بشر] پس سوره اي مانند آن رابياوريد، و [براي اين کار] غير از خدا، شاهدان و گواهان خود را [از فُصحا و بُلغاي بزرگ عرب به ياري] فرا خوانيد، اگر [در گفتار خود که اين قرآن ساخته بشر است نه وحي الهي [راستگوييد. (23) |
| فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ ۖ أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ (24) |
| و اگر اين کار را انجام نداديد ـ که هرگز نمي توانيد انجام دهيد ـ بنابراين از آتشي که هيزمش مردم و سنگ هايند، بپرهيزيد؛ آتشي که براي کافران آماده شده است. (24) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |