سوره 31 | سوره مبارکه لقمان | صفحه 413 |
|
أَلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَبَاطِنَةً ۗ وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا كِتَابٍ مُنِيرٍ (20) |
آيا ندانسته ايد که خدا آنچه را در آسمان ها و آنچه را در زمين است، مسخّر و رام شما کرده، و نعمت هاي آشکار و نهانش را بر شما فراوان و کامل ارزاني داشته، و برخي از مردم اند که همواره بدون هيچ دانشي [بلکه از روي جهل و ناداني] و بدون هيچ هدايتي و هيچ کتاب روشني درباره خدا مجادله و ستيز مي کنند. (20) |
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا ۚ أَوَلَوْ كَانَ الشَّيْطَانُ يَدْعُوهُمْ إِلَىٰ عَذَابِ السَّعِيرِ (21) |
و چون به آنان گويند: از آنچه خدا نازل کرده است، پيروي کنيد، مي گويند: [پيروي نمي کنيم] بلکه ما از آنچه پدرانمان را بر آن يافته ايم، پيروي مي کنيم. آيا [کورکورانه از گذشتگان پيروي مي کنند] و هرچند که شيطان آنان را با اين پيروي به عذاب فروزان دعوت کند؟! (21) |
۞ وَمَنْ يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ ۗ وَإِلَى اللَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ (22) |
و هرکس همه وجود خود را به سوي خدا کند در حالي که نيکوکار باشد بي ترديد به محکم ترين دستگيره چنگ زده است؛ و سرانجام و عاقبت همه کارها فقط به سوي خداست. (22) |
وَمَنْ كَفَرَ فَلَا يَحْزُنْكَ كُفْرُهُ ۚ إِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ فَنُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (23) |
و هرکس کفر ورزد، کفرش تو را اندوهگين نسازد؛ بازگشت آنان فقط به سوي ماست، پس آنان را از آنچه انجام داده اند آگاه مي کنيم؛ يقيناً خدا به نيّات و اسرار سينه ها داناست. (23) |
نُمَتِّعُهُمْ قَلِيلًا ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلَىٰ عَذَابٍ غَلِيظٍ (24) |
اندکي [از نعمت هاي مادي] برخوردارشان مي کنيم، سپس آنان را [به وارد شدن] در عذابي سخت ناچار مي کنيم، (24) |
وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۚ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (25) |
و اگر از آنان بپرسي: چه کسي آسمان ها و زمين را آفريده است؟ قطعاً مي گويند: خدا. بگو: همه ستايش ها ويژه خداست [آيا درک مي کنند که همه امور به دست خداست؟ نه] بلکه بيشترشان معرفت و دانش ندارند؛ (25) |
لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ (26) |
آنچه در آسمان ها و زمين است، فقط در سيطره مالکيّت و فرمانروايي خداست؛ يقيناً خدا همان بي نياز و ستوده است. (26) |
وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (27) |
اگر [براي نوشتن و ثبت کردن کلمات خدا که در حقيقت مخلوقات او هستند] آنچه درخت در زمين است قلم باشد و دريا [مرکب] و هفت درياي ديگر آن را پس از پايان يافتنش مدد رسانند، کلمات خدا پايان نپذيرد؛ يقيناً خدا تواناي شکست ناپذير و حکيم است. (27) |
مَا خَلْقُكُمْ وَلَا بَعْثُكُمْ إِلَّا كَنَفْسٍ وَاحِدَةٍ ۗ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ (28) |
آفريدن شما و برانگيختنتان [براي ما] جز مانند [آفريدن و برانگيختن] يک تن نيست؛ يقيناً خدا شنوا و بيناست. (28) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |