سوره 39 | سوره مبارکه الزمر | صفحه 465 |
|
أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنْتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ (57) |
يا بگويد: اگر خدا هدايتم مي کرد، بي ترديد از پرهيزکاران بودم، (57) |
أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ (58) |
يا چون عذاب را ببيند، بگويد: اي کاش مرا [به دنيا] بازگشتي بود تا از نيکوکاران مي شدم. (58) |
بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَكْبَرْتَ وَكُنْتَ مِنَ الْكَافِرِينَ (59) |
[ولي به او گويم:] آري، آياتم به سوي تو آمد، پس تو آنها را انکار کردي و [در پذيرفتنش] تکبّر ورزيدي، و [نسبت به آن] از کافران بودي، (59) |
وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ تَرَى الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ ۚ أَلَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْمُتَكَبِّرِينَ (60) |
و روز قيامت کساني را که بر خدا دروغ بستند مي بيني که صورت هايشان سياه است؛ آيا در دوزخ جايگاهي براي متکبران نيست؟ (60) |
وَيُنَجِّي اللَّهُ الَّذِينَ اتَّقَوْا بِمَفَازَتِهِمْ لَا يَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (61) |
و خدا کساني را که پرهيزکاري پيشه کردند، به سبب اعمالي که مايه رستگاري شان بود نجات مي دهد، عذاب به آنان نمي رسد، و اندوهگين هم نمي شوند. (61) |
اللَّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ (62) |
خدا آفريننده هر چيزي است و او بر هر چيزي نگهبان و کارساز است. (62) |
لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (63) |
کليدهاي آسمان ها و زميندر مالکيّت اوست، و کساني که به آيات خدا کفر ورزيدند، هم آنان زيانکارند. (63) |
قُلْ أَفَغَيْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّي أَعْبُدُ أَيُّهَا الْجَاهِلُونَ (64) |
بگو: اي نادانان! آيا به من فرمان مي دهيد که غير خدا را بپرستم؟! (64) |
وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ (65) |
بي ترديد به تو و به کساني که پيش از تو بوده اند، وحي شده است که اگر مشرک شوي، همه اعمالت تباه و بي اثر مي شود و از زيانکاران خواهي بود. (65) |
بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَكُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ (66) |
بلکه فقط خدا را بپرست و از سپاس گزاران باش. (66) |
وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَالْأَرْضُ جَمِيعًا قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَالسَّمَاوَاتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ (67) |
و خدا را آن گونه که سزاوار اوست نشناختند، در حالي که زمين در روز قيامت يکسره در قبضه قدرت اوست، و آسمان ها هم درهم پيچيده به دست اوست؛ منزّه و برتر است از آنچه با او شريک مي گيرند. (67) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |