| سوره 47 | سوره مبارکه محمد | صفحه 509 |
|
| وَيَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا لَوْلَا نُزِّلَتْ سُورَةٌ ۖ فَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ مُحْكَمَةٌ وَذُكِرَ فِيهَا الْقِتَالُ ۙ رَأَيْتَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ نَظَرَ الْمَغْشِيِّ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ ۖ فَأَوْلَىٰ لَهُمْ (20) |
| مؤمنان مي گويند: چرا سوره اي [در رابطه با فرمان جهاد] نازل نمي شود؟ ولي هنگامي که سوره اي محکم و بي شبهه نازل مي شود و در آن از جهاد سخن به ميان آمده است، آنان را که در دل هايشان بيماري است، مي بيني مانند کسي که در بيهوشي مرگ افتاده، به تو مي نگرند و سزاوارشان هم [به سبب بيماردلي] همين حالت است. (20) |
| طَاعَةٌ وَقَوْلٌ مَعْرُوفٌ ۚ فَإِذَا عَزَمَ الْأَمْرُ فَلَوْ صَدَقُوا اللَّهَ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ (21) |
| [ولي] فرمانبرداري [از خدا و پيامبر] و سخن پسنديده و نيک [نه اظهار کراهت و ناخشنودي از جهاد] براي آنان شايسته تر است. پس اگر هنگامي که فرمان جهاد قطعي و مسلم شود با خدا از سر صدق و راستي درآيند، بي ترديد براي آنان بهتر است. (21) |
| فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَتُقَطِّعُوا أَرْحَامَكُمْ (22) |
| پس اگر [از خدا و پيامبر] روي گردان شويد آيا از شما جز اين انتظار مي رود که در زمين فساد کنيد و [بر سر مال و منال دنيا] قطع رحم نماييد؟ (22) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَأَعْمَىٰ أَبْصَارَهُمْ (23) |
| آنان [که روي گردانند] کساني هستند که خدا لعنتشان کرده و گوش [دل] شان را کر و چشم [بصيرت] شان را کور کرده است. (23) |
| أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَىٰ قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا (24) |
| آيا در قرآن نمي انديشند [تاحقايق را بفهمند] يا بر دل هايشان قفل هايي قرار دارد؟ (24) |
| إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلَىٰ أَدْبَارِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى ۙ الشَّيْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَأَمْلَىٰ لَهُمْ (25) |
| بي ترديد کساني که پس از روشن شدن هدايت براي آنان [به همان عقايد باطل و کردار ناپسندشان] برگشتند [و دست از قرآن و پيامبر برداشتند] شيطان زشتي هايشان را در نظرشان آراست و آنان را در آرزوهاي دور و دراز انداخت. (25) |
| ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لِلَّذِينَ كَرِهُوا مَا نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطِيعُكُمْ فِي بَعْضِ الْأَمْرِ ۖ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِسْرَارَهُمْ (26) |
| اين به سبب آن است که آنان به کساني [چون مشرکان و کافران] که نازل شدن وحي را خوش نداشتند، گفتند: [ما] در بعضي از امور [که بر ضد مؤمنان است] از شما اطاعت خواهيم کرد. در حالي که خدا اسرارشان را مي داند. (26) |
| فَكَيْفَ إِذَا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلَائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ (27) |
| پس حال و وضعشان زماني که فرشتگان جانشان را مي گيرند در حالي که بر صورت و پشتشان [تازيانه عذاب] مي زنند، چگونه خواهد بود؟! (27) |
| ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَكَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ (28) |
| اين عذاب براي اين است که آنان از آنچه خدا را به خشم آورده پيروي کردند، و خشنودي او را خوش نداشتند در نتيجه اعمالشان را تباه و بي اثر کرد. (28) |
| أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَنْ لَنْ يُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغَانَهُمْ (29) |
| بلکه کساني که در دل هايشان بيماري است، گمان کردند که خدا کينه هايشان را آشکار نخواهد کرد. (29) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |