| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 85 |
|
| وَالَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ ۗ وَمَنْ يَكُنِ الشَّيْطَانُ لَهُ قَرِينًا فَسَاءَ قَرِينًا (38) |
| و آنان که اموالشان را از روي ريا و خودنمايي به مردم انفاق مي کنند، و به خدا و روز قيامت ايمان ندارند [شيطان همدم آنان است]. و هر کس شيطانْ همدم او باشد بي ترديد بد همدمي است. (38) |
| وَمَاذَا عَلَيْهِمْ لَوْ آمَنُوا بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقَهُمُ اللَّهُ ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِهِمْ عَلِيمًا (39) |
| و بر آنان چه زياني بود اگر به خدا و روز قيامت ايمان مي آوردند، و از آنچه خدا به آنان داده انفاق مي کردند؟ و خدا همواره به آنان داناست. (39) |
| إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ ۖ وَإِنْ تَكُ حَسَنَةً يُضَاعِفْهَا وَيُؤْتِ مِنْ لَدُنْهُ أَجْرًا عَظِيمًا (40) |
| يقيناً خدا به اندازه وزن ذرّه اي [به اَحدي] ستم نمي کند، و اگر [هم وزن آن ذرّه] کار نيکي باشد، آن را دو چندان مي کند، و از نزد خود پاداشي بزرگ مي دهد. (40) |
| فَكَيْفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَجِئْنَا بِكَ عَلَىٰ هَٰؤُلَاءِ شَهِيدًا (41) |
| پس چگونه است [حال مردم] هنگامي که از هر امتي گواهي [که پيامبر آنان است بر اعمالشان] بياوريم، و تو را بر آنان گواه آوريم؟! (41) |
| يَوْمَئِذٍ يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَعَصَوُا الرَّسُولَ لَوْ تُسَوَّىٰ بِهِمُ الْأَرْضُ وَلَا يَكْتُمُونَ اللَّهَ حَدِيثًا (42) |
| در آن روز کساني که کفر ورزيده اند و از رسول نافرماني کرده اند، آرزو مي کنند که اي کاش با زمين يکسان مي شدند. و از خدا هيچ سخني را [که در دنيا درباره قرآن و پيامبر به باطل و ناروا مي گفتند] نمي توانند بپوشانند. (42) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنْتُمْ سُكَارَىٰ حَتَّىٰ تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ وَلَا جُنُبًا إِلَّا عَابِرِي سَبِيلٍ حَتَّىٰ تَغْتَسِلُوا ۚ وَإِنْ كُنْتُمْ مَرْضَىٰ أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِنْكُمْ مِنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَفُوًّا غَفُورًا (43) |
| اي اهل ايمان! در حالي که مستيد به نماز نزديک نشويد تا زماني که [مستيِ شما برطرف شود و از روي هوشياري] بدانيد [که در حال نماز] چه مي گوييد. و در حال جنابت هم به نماز نزديک نشويد تا غسل کنيد مگر در حال سفر [که آب نيابيد، پس با تيمّم نماز بخوانيد]. و اگر بيماريد، يا در سفريد، يا يکي از شما از قضاي حاجت [دستشويي] آمده، يا با زنان آميزش کرده ايد و آبي [براي وضو يا غسل] نيافتيد، به خاکي پاک، تيمم کنيد و بخشي از صورت و دست هايتان را [با آن] مسح نماييد؛ يقيناً خدا همواره گذشت کننده و بسيار آمرزنده است. (43) |
| أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يَشْتَرُونَ الضَّلَالَةَ وَيُرِيدُونَ أَنْ تَضِلُّوا السَّبِيلَ (44) |
| آيا به کساني که بهره اي اندک از علم کتابِ [تورات و انجيل] به آنان داده شده ننگريستي [که با پنهان داشتن حقايق کتاب و تحريف آياتش] گمراهي را مي خرند، و [از روي حسادت و دشمني] مي خواهند شما هم از راه مستقيم گمراه شويد؟! (44) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |