| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 96 |
|
| وَاسْتَغْفِرِ اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا (106) |
| و از خدا آمرزش بخواه؛ زيرا خدا همواره بسيار آمرزنده و مهربان است. (106) |
| وَلَا تُجَادِلْ عَنِ الَّذِينَ يَخْتَانُونَ أَنْفُسَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ مَنْ كَانَ خَوَّانًا أَثِيمًا (107) |
| و از کساني که به خود خيانت مي کنند دفاع مکن؛ زيرا خدا هر کس را که خيانت پيشه و گناه کار است دوست ندارد. (107) |
| يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ يُبَيِّتُونَ مَا لَا يَرْضَىٰ مِنَ الْقَوْلِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطًا (108) |
| [خيانت پيشگانْ خيانت خود را] از مردم پنهان مي دارند، و [نمي توانند] از خدا پنهان نمايند، و خدا با آنان بود آن گاه که در جلسه مخفي شبانه، درباره طرح و نقشه و سخني که خدا به آن رضايت نداشت، چاره انديشي مي کردند و خدا همواره به آنچه انجام مي دهند، احاطه دارد. (108) |
| هَا أَنْتُمْ هَٰؤُلَاءِ جَادَلْتُمْ عَنْهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَمَنْ يُجَادِلُ اللَّهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَمْ مَنْ يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا (109) |
| اين شما [قبيله و عشيره خائنين] هستيد که در زندگي دنيا از آنان دفاع کرديد، ولي چه کسي است که در روز قيامت در برابر خدا از آنان دفاع کند؟ يا چه کسي است که [براي رهايي آنان از عذاب] کارسازشان باشد؟ (109) |
| وَمَنْ يَعْمَلْ سُوءًا أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللَّهَ يَجِدِ اللَّهَ غَفُورًا رَحِيمًا (110) |
| و هر کس کار زشتي کند يا برخود ستم ورزد، سپس از خدا آمرزش بخواهد، خدا را بسيار آمرزنده و مهربان خواهد يافت. (110) |
| وَمَنْ يَكْسِبْ إِثْمًا فَإِنَّمَا يَكْسِبُهُ عَلَىٰ نَفْسِهِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا (111) |
| و هر کس مرتکب گناهي شود، فقط به زيان خود مرتکب مي شود؛ و خدا همواره دانا و حکيم است. (111) |
| وَمَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا (112) |
| و هر کس مرتکب خطا يا گناهي شود، سپس آن را به بي گناهي نسبت دهد، بي ترديد بهتان و گناهي آشکار بر دوش گرفته است. (112) |
| وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَرَحْمَتُهُ لَهَمَّتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ أَنْ يُضِلُّوكَ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ ۖ وَمَا يَضُرُّونَكَ مِنْ شَيْءٍ ۚ وَأَنْزَلَ اللَّهُ عَلَيْكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ ۚ وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا (113) |
| و اگر فضل و رحمت خدا بر تو نبود، گروهي از عشيره و قبيله خائنان تصميم داشتند تو را [از داوري عادلانه] منحرف کنند، [اين سبک مغزانِ خيالباف] جز خودشان را منحرف نمي کنند، و هيچ زياني به تو نمي رسانند. و خدا کتاب و حکمت را بر تو نازل کرد، و آنچه را نمي دانستي به تو آموخت؛ و همواره فضل خدا بر تو بزرگ است. (113) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |