| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 97 |
|
| ۞ لَا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْوَاهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلَاحٍ بَيْنَ النَّاسِ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا (114) |
| در بسياري از رازگويي هاي آنان خيري نيست، جز کسي که [از اين طريق] به صدقه، يا کار نيک، يا اصلاح در ميان مردم فرمان دهد؛ و هر که براي طلب خشنودي خدا چنين کند، پس پاداش بزرگي به او خواهيم داد. (114) |
| وَمَنْ يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَىٰ وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّىٰ وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ ۖ وَسَاءَتْ مَصِيرًا (115) |
| و هر کس بعد از آنکه [راه] هدايت برايش روشن و آشکار شد، با پيامبر مخالفت و دشمني کند و از راهي جز راه مؤمنان پيروي نمايد، او را به همان سو که رو کرده واگذاريم، و به دوزخ درآوريم؛ و آن بد بازگشت گاهي است. (115) |
| إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا (116) |
| مسلماً خدا اين را که به او شرک آورده شود نمي آمرزد، و فروتر از آن را براي هر که بخواهد مي آمرزد. و هر که به خدا شرک ورزد، يقيناً به گمراهي بسيار دوري دچار شده است. (116) |
| إِنْ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا إِنَاثًا وَإِنْ يَدْعُونَ إِلَّا شَيْطَانًا مَرِيدًا (117) |
| مشرکان به جاي خدا جز جماداتي را [که هيچ اثري ندارند، و هميشه محکوم تأثير عوامل ديگرند] نمي پرستند، و در حقيقت جز شيطانِ سرکشِ گمراه را اطاعت نمي کنند. (117) |
| لَعَنَهُ اللَّهُ ۘ وَقَالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبَادِكَ نَصِيبًا مَفْرُوضًا (118) |
| خدا شيطان را از رحمتش دور کرد؛ و [او] گفت: سوگند مي خورم که از ميان بندگانت سهمي مُعيّن [براي پيروي از فرهنگ ويرانگرم] برخواهم گرفت. (118) |
| وَلَأُضِلَّنَّهُمْ وَلَأُمَنِّيَنَّهُمْ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُبَتِّكُنَّ آذَانَ الْأَنْعَامِ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلْقَ اللَّهِ ۚ وَمَنْ يَتَّخِذِ الشَّيْطَانَ وَلِيًّا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًا مُبِينًا (119) |
| و يقيناً آنان را گمراه مي کنم، و دچار آرزوهاي دور و دراز [و واهي و پوچ] مي سازم، و آنان را وادار مي کنم که گوش هاي چهارپايان را [به نشانه حرام بودن بهره گيري از آنان] بشکافند، و فرمانشان مي دهم که آفرينش خدايي را تغيير دهند [به اين صورت که جنسيت مرد را به زن و زن را به مرد برگردانند، و فطرت پاکشان را به شرک بيالايند، و زيبايي هاي طبيعي، روحي، جسمي خود را به زشتي ها تبديل کنند]. و هر کس شيطان را به جاي خدا سرپرست ويار خود گيرد، مسلماً به زيان آشکاري دچار شده است. (119) |
| يَعِدُهُمْ وَيُمَنِّيهِمْ ۖ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا (120) |
| شيطان به آنان وعده [دروغ] مي دهد، و در آرزوها [ي سرابوار] مي اندازد، و جز وعده فريبنده به آنان نمي دهد. (120) |
| أُولَٰئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَلَا يَجِدُونَ عَنْهَا مَحِيصًا (121) |
| اينان [که پيروان شيطان اند] جايگاهشان دوزخ است، و از آن هيچ راه فراري نيابند. (121) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |