| سوره 5 | سوره مبارکه المائدة | صفحه 118 |
|
| وَإِذَا نَادَيْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ اتَّخَذُوهَا هُزُوًا وَلَعِبًا ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَعْقِلُونَ (58) |
| و چون شما نداي نماز بلند کنيد آن را مسخره و بازي فرض کنند، زيرا آن قوم مردمي بي‌خرد و نادانند. (58) |
| قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ هَلْ تَنْقِمُونَ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلُ وَأَنَّ أَكْثَرَكُمْ فَاسِقُونَ (59) |
| بگو: اي اهل کتاب، آيا جز آنکه ما مسلمين به خدا و کتاب خودمان و کتاب شما ايمان آورديم و شما (ايمان نياورده و) اکثر فاسقيد چيز ديگري موجب کينه و انکار شما بر ما هست؟ (59) |
| قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذَٰلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ ۚ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَغَضِبَ عَلَيْهِ وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِيرَ وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ ۚ أُولَٰئِكَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضَلُّ عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ (60) |
| بگو (اي پيغمبر): آيا شما را آگاه سازم که کدام قوم را نزد خدا بدترين پاداش است؟ کساني که خدا بر آنها لعن و غضب کرده و برخي از آنان را به بوزينه و خوک مسخ نموده و آن کس که بندگي طاغوت (شيطان) کرده. اين گروه را (نزد خدا) بدترين منزلت است و آنها گمراه‌ترين مردم از راه راستند. (60) |
| وَإِذَا جَاءُوكُمْ قَالُوا آمَنَّا وَقَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَهُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ ۚ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كَانُوا يَكْتُمُونَ (61) |
| و چون آنان در نزد شما آيند اظهار کنند ما ايمان آورده‌ايم و حال آنکه با همان کفر و انکار که (به اسلام) درآمدند باز (از اسلام) بيرون شدند، و خدا به کفر و نفاقي که در درون دل پنهان مي‌دارند داناتر است. (61) |
| وَتَرَىٰ كَثِيرًا مِنْهُمْ يُسَارِعُونَ فِي الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَأَكْلِهِمُ السُّحْتَ ۚ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (62) |
| بسياري از آنها را بنگري که در گناه و ستمکاري و خوردن حرام مي‌شتابند؛ بسيار بد کاري را پيشه خود نمودند. (62) |
| لَوْلَا يَنْهَاهُمُ الرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ عَنْ قَوْلِهِمُ الْإِثْمَ وَأَكْلِهِمُ السُّحْتَ ۚ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَصْنَعُونَ (63) |
| چرا علما و روحانيون آنها را از گفتار زشت و خوردن مال حرام باز نمي‌دارند؟ همانا کاري بسيار زشت را پيشه خود نمودند. (63) |
| وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ ۚ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا ۘ بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنْفِقُ كَيْفَ يَشَاءُ ۚ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا ۚ وَأَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۚ كُلَّمَا أَوْقَدُوا نَارًا لِلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ ۚ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا ۚ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ (64) |
| يهود گفتند: دست (قدرت) خدا بسته است! به واسطه اين گفتار (دروغ) دست آنها بسته شده و به لعن خدا گرفتار گرديدند، بلکه دو دست (قدرت) خدا گشاده است و هر گونه بخواهد (بر خلق) انفاق مي‌کند. و همانا قرآني که به تو نازل گشت بر کفر و طغيان بسياري از اهل کتاب بيفزايد و ما (به کيفر آن) تا قيامت آتش کينه و دشمني را در ميان آنها برافروختيم، هر گاه براي جنگ (با مسلمانان) آتشي برافروختند خدا آن آتش را خاموش ساخت، و آنها در روي زمين به فسادکاري مي‌کوشند، و هرگز خدا مردم ستمکار مفسد را دوست نمي‌دارد. (64) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |