| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 159 |
|
| أُبَلِّغُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَأَنَا لَكُمْ نَاصِحٌ أَمِينٌ (68) |
| پيغام خدايم را به شما مي‌رسانم و من براي شما ناصح و خيرخواهي امينم. (68) |
| أَوَعَجِبْتُمْ أَنْ جَاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلَىٰ رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ ۚ وَاذْكُرُوا إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاءَ مِنْ بَعْدِ قَوْمِ نُوحٍ وَزَادَكُمْ فِي الْخَلْقِ بَسْطَةً ۖ فَاذْكُرُوا آلَاءَ اللَّهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (69) |
| آيا تعجب کرده‌ايد که مردي از جانب خدا به يادآوري شما فرستاده شده تا شما را (از هول و عذاب قيامت) بترساند؟ و متذکر باشيد که خدا شما را پس از هلاک قوم نوح جانشين آن گروه کرد و در خلقت (و نعمت) شما بيفزود، پس انواع نعمتهاي خدا را به ياد آريد، شايد که رستگار شويد. (69) |
| قَالُوا أَجِئْتَنَا لِنَعْبُدَ اللَّهَ وَحْدَهُ وَنَذَرَ مَا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا ۖ فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (70) |
| قوم هود گفتند: آيا تو بر آن به سوي ما آمده‌اي که خدا را به يکتايي پرستيم و از بتهايي که پدران ما مي‌پرستيدند دست برداريم؟ (اين کار نخواهيم کرد) تو اگر راست مي‌گويي هر عذابي که به ما وعده مي‌دهي زود به انجام رسان. (70) |
| قَالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ رِجْسٌ وَغَضَبٌ ۖ أَتُجَادِلُونَنِي فِي أَسْمَاءٍ سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمْ مَا نَزَّلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ ۚ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ (71) |
| هود پاسخ داد که (در اين صورت) پليدي و خباثت، و غضب خدايتان بر شما حتم گرديد، آيا با من (که شما را به خداي يکتا مي‌خوانم) درباره الفاظ بي‌معني و اسماء بي‌مسمّايي که خود و پدرانتان (بر آن بتان) نهاده‌ايد مجادله مي‌کنيد و حال آنکه خدا در آن بتان هيچ حقيقت و برهاني ننهاده؟ پس شما بايستي در انتظار (عذاب خدا) باشيد که من نيز با شما انتظار (عذابتان) دارم. (71) |
| فَأَنْجَيْنَاهُ وَالَّذِينَ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَقَطَعْنَا دَابِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۖ وَمَا كَانُوا مُؤْمِنِينَ (72) |
| پس (موقع عذاب که رسيد) ما هود و پيروانش را به رحمت خود (از عذاب) رهانيديم و آنان که آيات (و رسول) ما را تکذيب کردند و ايمان نياوردند همه را بنيادشان برانداختيم. (72) |
| وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا ۗ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ قَدْ جَاءَتْكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ ۖ هَٰذِهِ نَاقَةُ اللَّهِ لَكُمْ آيَةً ۖ فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللَّهِ ۖ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (73) |
| و بر قوم ثمود برادرشان صالح را فرستاديم، گفت: اي قوم، خداي يکتا را پرستيد که جز او شما را خدايي نيست، اکنون معجزي واضح و آشکار از طرف خدايتان آمده، اين ناقه خداست که شما را آيت و معجزي است بزرگ، او را واگذاريد تا در زمين خدا چرا کند و قصد سوئي درباره او مکنيد که به عذابي دردناک گرفتار خواهيد شد. (73) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |