| سوره 8 | سوره مبارکه الانفال | صفحه 181 |
|
| وَمَا لَهُمْ أَلَّا يُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ وَهُمْ يَصُدُّونَ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَمَا كَانُوا أَوْلِيَاءَهُ ۚ إِنْ أَوْلِيَاؤُهُ إِلَّا الْمُتَّقُونَ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (34) |
| و آنها چه کردند که خدا عذابشان نکند؟! در صورتي که راه مسجد الحرام را (به روي بندگان خدا) مي‌بندند و آنها سرپرستان (شايسته توليت) آن نيستند، سرپرستان آن به جز اهل تقوا نباشند، ليکن اکثر مردم آگاه نيستند. (34) |
| وَمَا كَانَ صَلَاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكَاءً وَتَصْدِيَةً ۚ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ (35) |
| و نماز آنها در خانه کعبه جز صفير و کف‌زدني (که خلق را از خانه خدا منع مي‌کند) چيزي ديگر نيست، پس (در آخرت به آنها خطاب شود) بچشيد طعم عذاب را به کيفر آنکه به خدا کافر بوديد. (35) |
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۚ فَسَيُنْفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ ۗ وَالَّذِينَ كَفَرُوا إِلَىٰ جَهَنَّمَ يُحْشَرُونَ (36) |
| کافران اموالشان را انفاق مي‌کنند براي اين مقصود که راه خدا را ببندند پس به زودي مالهايشان بر سر اين خيال باطل برود و حسرتش بر دل آنها بماند و آن‌گاه مغلوب نيز خواهند شد، و کافران را به سوي جهنم جمعا رهسپار سازند. (36) |
| لِيَمِيزَ اللَّهُ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ وَيَجْعَلَ الْخَبِيثَ بَعْضَهُ عَلَىٰ بَعْضٍ فَيَرْكُمَهُ جَمِيعًا فَيَجْعَلَهُ فِي جَهَنَّمَ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (37) |
| تا آنکه خدا پليد را از پاکيزه جدا سازد و پليدان را بعضي با بعضي ديگر درآميزد و با هم گرد آورد آن‌گاه همه را در آتش دوزخ افکند، که آنها زيانکاران عالمند. (37) |
| قُلْ لِلَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ يَنْتَهُوا يُغْفَرْ لَهُمْ مَا قَدْ سَلَفَ وَإِنْ يَعُودُوا فَقَدْ مَضَتْ سُنَّتُ الْأَوَّلِينَ (38) |
| (اي رسول ما) کافران را بگو که اگر (از کفر خود) دست کشيده و به راه ايمان بازآيند هر چه از پيش کرده‌اند بخشيده شود، و اگر باز (به کفر و عصيان) روي آرند سنّت الهي درباره پيشينيان درگذشته است (يعني حکم ازلي بر اين قرار گرفته که مؤمنان را عزيز و بهشتي کند و کافران را ذليل و دوزخي گرداند). (38) |
| وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّىٰ لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ ۚ فَإِنِ انْتَهَوْا فَإِنَّ اللَّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (39) |
| و (اي مؤمنان) با کافران بجنگيد تا ديگر فتنه و فسادي نماند و آيين همه دين خدا گردد، و چنانچه دست (از کفر) کشيدند خدا به اعمالشان بيناست. (39) |
| وَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَوْلَاكُمْ ۚ نِعْمَ الْمَوْلَىٰ وَنِعْمَ النَّصِيرُ (40) |
| و اگر پشت کردند، پس بدانيد که البته خدا يار شماست، که بهترين يار و بهترين ياور است. (40) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |