| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 196 |
|
| فَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ ۚ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ (55) |
| مبادا تو از کثرت اموال و اولاد آنها در شگفت آيي! خدا مي‌خواهد آنها را به همان مال و فرزند در زندگاني دنيا به عذاب افکند و ساعت مرگ جان آنها به درآيد در حالتي که کافر باشند. (55) |
| وَيَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنَّهُمْ لَمِنْكُمْ وَمَا هُمْ مِنْكُمْ وَلَٰكِنَّهُمْ قَوْمٌ يَفْرَقُونَ (56) |
| و آنها (براي آنکه نفاق خود را پنهان کنند) دائم به خدا قسم ياد مي‌کنند که ما هم به راستي از شما مؤمنانيم و حال آنکه از شما و هم عقيده شما نيستند و ليکن اين قوم (از قدرت اسلام) مي‌ترسند. (56) |
| لَوْ يَجِدُونَ مَلْجَأً أَوْ مَغَارَاتٍ أَوْ مُدَّخَلًا لَوَلَّوْا إِلَيْهِ وَهُمْ يَجْمَحُونَ (57) |
| اگر پناهگاهي يا سنگري در مغار کوهها يا هر گريزگاهي ديگر بيابند (که از تسلط مسلمانان ايمن باشند) البته بدان جا با کمال تعجيل مي‌گريزند. (57) |
| وَمِنْهُمْ مَنْ يَلْمِزُكَ فِي الصَّدَقَاتِ فَإِنْ أُعْطُوا مِنْهَا رَضُوا وَإِنْ لَمْ يُعْطَوْا مِنْهَا إِذَا هُمْ يَسْخَطُونَ (58) |
| و بعضي از آن مردم منافق در (تقسيم) صدقات بر تو اعتراض و خرده‌گيري کنند، اگر به آنها از آن عطا شود رضايت داشته و اگر از آن چيزي به آنها داده نشود سخت خشمگين شوند. (58) |
| وَلَوْ أَنَّهُمْ رَضُوا مَا آتَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ سَيُؤْتِينَا اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَرَسُولُهُ إِنَّا إِلَى اللَّهِ رَاغِبُونَ (59) |
| و چقدر بهتر بود اگر آنها به آنچه خدا و رسول به آنها عطا کردند راضي بودند و مي‌گفتند که خدا ما را کفايت است، او و هم رسولش از لطف عميم به ما عطا خواهند کرد، ما تنها به خدا مشتاقيم. (59) |
| ۞ إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاءِ وَالْمَسَاكِينِ وَالْعَامِلِينَ عَلَيْهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِي الرِّقَابِ وَالْغَارِمِينَ وَفِي سَبِيلِ اللَّهِ وَابْنِ السَّبِيلِ ۖ فَرِيضَةً مِنَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (60) |
| (مصرف) صدقات منحصرا مختص است به (اين هشت طايفه): فقيران و عاجزان و متصديان اداره صدقات و کساني که بايد تأليف قلوب آنها کرد (يعني براي متمايل کردن بيگانگان به دين اسلام) و آزادي بندگان و قرض‌داران و در راه خدا (يعني در راه تبليغ و رواج دين خدا) و به راه درماندگان. اين مصارف هشتگانه فرض و حکم خداست، که خدا دانا و بر تمام مصالح خلق آگاه است. (60) |
| وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ ۚ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ وَرَحْمَةٌ لِلَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ ۚ وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (61) |
| و بعضي (از منافقان) هستند که دائم پيغمبر را مي‌آزارند و (چون عذر دروغ آنها به حلم خود مي‌پذيرد) مي‌گويند: او شخص ساده و زودباوري است. بگو زودباوري او لطفي به نفع شماست، که به خدا ايمان آورده و به مؤمنان هم اطمينان دارد و براي مؤمنان (حقيقي) شما وجودش رحمت است، و براي آنها که رسول را آزار دهند عذابي دردناک مهيّاست. (61) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |