سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 201 |
|
رَضُوا بِأَنْ يَكُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَطُبِعَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ (87) |
بدان راضي بودند که با زنان و کودکان و عجزه در خانه بنشينند (و به جهاد حاضر نشوند)، و دلهاي آنها نقش کفر و ظلمت گرفته و ديگر هيچ درک حقايق نکنند. (87) |
لَٰكِنِ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ جَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ ۚ وَأُولَٰئِكَ لَهُمُ الْخَيْرَاتُ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (88) |
اما رسول و مؤمنان اصحابش به مال و جانشان در راه خدا جهاد کردند و آنهايند که همه خيرات و نيکوييها (ي دو عالم) مخصوص آنهاست و هم آنان سعادتمندان عالمند. (88) |
أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (89) |
خدا بر آنها باغهايي که به زير درختانش نهرها جاري است مهيا فرموده که در آن تا ابد متنعّم باشند و اين به حقيقت سعادت و فيروزي بزرگ است. (89) |
وَجَاءَ الْمُعَذِّرُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ لِيُؤْذَنَ لَهُمْ وَقَعَدَ الَّذِينَ كَذَبُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ سَيُصِيبُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (90) |
و گروهي از اعراب باديه (نزد تو) آمده و عذر ميآورند که اجازه معافي از جهاد يابند و نيز گروهي که تکذيب خدا و رسول را کرده (بدون هيچ عذري) از جهاد بازنشستند، به زودي کافران از اين دو طايفه را عذابي دردناک خواهد رسيد. (90) |
لَيْسَ عَلَى الضُّعَفَاءِ وَلَا عَلَى الْمَرْضَىٰ وَلَا عَلَى الَّذِينَ لَا يَجِدُونَ مَا يُنْفِقُونَ حَرَجٌ إِذَا نَصَحُوا لِلَّهِ وَرَسُولِهِ ۚ مَا عَلَى الْمُحْسِنِينَ مِنْ سَبِيلٍ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (91) |
بر ناتوانان و بيماران و فقيران که خرج سفر (و نفقه عيال خود را) ندارند گناهي بر ترک جهاد نيست هرگاه که با خدا و رسول او خيرخواهي و اخلاص ورزند (که اين کار نيکوست و) بر نيکوکاران عالم از هيچ راه حرج و زحمتي نيست و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (91) |
وَلَا عَلَى الَّذِينَ إِذَا مَا أَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لَا أَجِدُ مَا أَحْمِلُكُمْ عَلَيْهِ تَوَلَّوْا وَأَعْيُنُهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَنًا أَلَّا يَجِدُوا مَا يُنْفِقُونَ (92) |
و همچنين بر آن مؤمناني که چون مهياي جهاد شده و نزد تو آيند که زاد و لوازم سفر آنها را مهيا سازي و تو پاسخ دهي که من مالي که به شما مساعدت کنم ندارم برميگردند در حالي که از شدت حزن اشک از چشمانشان جاري است که چرا نميتوانند مخارج سفر خود فراهم سازند (بر آنها هم حرج و گناهي بر ترک جهاد نيست). (92) |
۞ إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ وَهُمْ أَغْنِيَاءُ ۚ رَضُوا بِأَنْ يَكُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَطَبَعَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (93) |
منحصرا گناه و عقوبت آنها راست که با وجود تمکن و دارايي از تو رخصت معافيت از جنگ ميطلبند و خوش دارند که با بازماندگان (يعني زنان و کودکان) در خانه بنشينند (و به جهاد حاضر نشوند) و خدا بر دل آنها نقش کفر و ظلمت زده به طوري که هيچ درک نکنند. (93) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |