| سوره 10 | سوره مبارکه يونس | صفحه 212 |
|
| ۞ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنَىٰ وَزِيَادَةٌ ۖ وَلَا يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَلَا ذِلَّةٌ ۚ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (26) |
| مردم نيکوکار به نيکوترين پاداش عمل خود و زيادتيي (از لطف خدا) نايل شوند و هرگز بر رخسار آنها گرد خجلت و ذلت ننشيند، آنانند اهل بهشت و در آنجا تا ابد متنعّمند. (26) |
| وَالَّذِينَ كَسَبُوا السَّيِّئَاتِ جَزَاءُ سَيِّئَةٍ بِمِثْلِهَا وَتَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۖ مَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ ۖ كَأَنَّمَا أُغْشِيَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعًا مِنَ اللَّيْلِ مُظْلِمًا ۚ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (27) |
| و کساني که مرتکب اعمال بد شدند به قدر همان اعمال زشت مجازات شوند و گرد خواري و رسوايي بر رخسارشان نشيند، و نگهباني از (عذاب) خدا نيابند، گويي روي آنها را قطعه‌هايي از شب ظلماني پوشانده‌اند، آنان اهل آتش دوزخ و در آن هميشه معذبند. (27) |
| وَيَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا مَكَانَكُمْ أَنْتُمْ وَشُرَكَاؤُكُمْ ۚ فَزَيَّلْنَا بَيْنَهُمْ ۖ وَقَالَ شُرَكَاؤُهُمْ مَا كُنْتُمْ إِيَّانَا تَعْبُدُونَ (28) |
| و ما روزي همه خلق را جمع آريم آن‌گاه به مشرکان گوييم: شما و بتهاتان در مکان خود بايستيد، سپس ميانشان جدايي افکنيم، و بتان و ساير معبودان باطل زبان گشوده گويند: شما هرگز ما را پرستش نمي‌کرديد. (28) |
| فَكَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ إِنْ كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِينَ (29) |
| پس شهادت و حکم خدا ميان ما و شما کفايت کند که ما از پرستش شما غافل بوديم. (29) |
| هُنَالِكَ تَبْلُو كُلُّ نَفْسٍ مَا أَسْلَفَتْ ۚ وَرُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ ۖ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (30) |
| در آن روز هر شخصي جزاء اعمال نيک و بدي که پيش از اين کرده خواهد ديد و همه به سوي خدا معبود و مولاي حقيقي خود بازگردانده شوند، و خدايان باطل که به دروغ به خدايي مي‌بستند همه از دستشان برود. (30) |
| قُلْ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ أَمَّنْ يَمْلِكُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَمَنْ يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَيُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَمَنْ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ ۚ فَسَيَقُولُونَ اللَّهُ ۚ فَقُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ (31) |
| مشرکان را بگو: کيست که از آسمان و زمين به شما روزي مي‌دهد؟ يا کيست که گوش و چشمها عطا مي‌کند؟ و کيست که از مرده زنده و از زنده مرده برمي‌انگيزد؟ و کيست که فرمانش عالم آفرينش را منظم مي‌دارد؟ پس خواهند گفت: خداي يکتاست. به آنها بگو: پس چرا خدا ترس نمي‌شويد؟ (31) |
| فَذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمُ الْحَقُّ ۖ فَمَاذَا بَعْدَ الْحَقِّ إِلَّا الضَّلَالُ ۖ فَأَنَّىٰ تُصْرَفُونَ (32) |
| چنين خداي قادر يکتايي به حقيقت پروردگار شماست و بعد از حق و حقيقت چه باشد غير گمراهي؟ پس به کجا مي‌برندتان؟ (32) |
| كَذَٰلِكَ حَقَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ عَلَى الَّذِينَ فَسَقُوا أَنَّهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (33) |
| اين چنين حکم شقاوت و کلمه عذاب بر فاسقان محقق شد که ديگر ايمان نمي‌آورند. (33) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |