| سوره 19 | سوره مبارکه مريم | صفحه 309 |
|
| وَنَادَيْنَاهُ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ وَقَرَّبْنَاهُ نَجِيًّا (52) |
| و ما او را از جانب راست (وادي مقدس) طور ندا کرديم و به مقام قرب خود براي استماع کلام خويش برگزيديم. (52) |
| وَوَهَبْنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُونَ نَبِيًّا (53) |
| و از لطف و مرحمتي که داشتيم برادرش هارون پيامبر را نيز (براي مشارکت و مساعدت او) به او عطا کرديم. (53) |
| وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَبِيًّا (54) |
| و ياد کن در کتاب خود شرح حال اسماعيل را که بسيار در وعده صادق و رسول و پيغمبري بزرگوار بود. (54) |
| وَكَانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ وَكَانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا (55) |
| و هميشه اهل بيت خود را به اداي نماز و زکات امر مي‌کرد و او نزد خدايش بنده‌اي پسنديده بود. (55) |
| وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِدْرِيسَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَبِيًّا (56) |
| و ياد کن در کتاب خود احوال ادريس را که او شخصي بسيار راستگو و پيغمبري عظيم الشأن بود. (56) |
| وَرَفَعْنَاهُ مَكَانًا عَلِيًّا (57) |
| و مقام او را بلند و مرتبه‌اش را رفيع گردانيديم. (57) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ مِنْ ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِنْ ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْرَائِيلَ وَمِمَّنْ هَدَيْنَا وَاجْتَبَيْنَا ۚ إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَٰنِ خَرُّوا سُجَّدًا وَبُكِيًّا ۩ (58) |
| اينان (که از زکريا تا ادريس اوصافشان ياد شد) همان رسولاني هستند که خدا از ميان همه اولاد آدم و اولاد آنان که با نوح در کشتي نشانديم و اولاد ابراهيم و يعقوب و ديگر کسان که هدايت کرده و برگزيديم، آنها را به لطف و انعام خود مخصوص گردانيد (و حال آنها در بندگي چنان است) که هرگاه آيات خداي رحمن بر آنها تلاوت شود با گريه (شوق و محبت) روي اخلاص بر خاک نهند. (58) |
| ۞ فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ ۖ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا (59) |
| سپس جانشين آن مردم خداپرست قومي شدند که نماز را ضايع گذارده و شهوتهاي نفس را پيروي کردند و اينها به زودي کيفر گمراهي را خواهند ديد. (59) |
| إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ شَيْئًا (60) |
| مگر آن کس که توبه کند و ايمان آرد و نيکوکار شود، که آنان در اين صورت بي‌هيچ ستم به بهشت ابد داخل خواهند شد. (60) |
| جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ عِبَادَهُ بِالْغَيْبِ ۚ إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا (61) |
| آن بهشتهاي عدني که خداي مهربان براي بندگان (صالح) خود در غيب اين جهان وعده فرمود، و البته وعده خدا يقين به انجام مي‌رسد. (61) |
| لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا ۖ وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيهَا بُكْرَةً وَعَشِيًّا (62) |
| در آن بهشت هرگز سخن لغوي نشنوند بلکه همه گفتارشان سلام (و ستايش يکديگر) است و در آنجا روزي آنها صبح و شام (بي‌هيچ رنج) به آنها مي‌رسد. (62) |
| تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ كَانَ تَقِيًّا (63) |
| اين همان بهشتي است که ما بندگان پاک متقي خود را بالخصوص وارث آن مي‌گردانيم. (63) |
| وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّكَ ۖ لَهُ مَا بَيْنَ أَيْدِينَا وَمَا خَلْفَنَا وَمَا بَيْنَ ذَٰلِكَ ۚ وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا (64) |
| و ما (رسولان و فرشتگان خدا) جز به امر خداي تو از عالم بالا نازل نمي‌شويم، اوست که بر همه جهانهاي پيش رو و پشت سر ما و بين آنها هر چه هست به احاطه علمي آگاه است و پروردگارت هرگز چيزي را فراموش نخواهد کرد. (64) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |