فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه فولادوند

قرآن ترجمه فولادوند

سوره 22

سوره مبارکه الحج

صفحه 336
حُنَفَاءَ لِلَّهِ غَيْرَ مُشْرِكِينَ بِهِ ۚ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَكَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ السَّمَاءِ فَتَخْطَفُهُ الطَّيْرُ أَوْ تَهْوِي بِهِ الرِّيحُ فِي مَكَانٍ سَحِيقٍ (31)
و خاص و خالص بي‌هيچ شائبه شرک خدا را پرستيد، و هر کس به خدا شرک آرد (در عجز و بيچارگي) بدان ماند که از آسمان درافتد و مرغان (در فضا) بدنش را به منقار (قطعه قطعه) بربايند يا بادي تند او را به مکاني دور (از هر وسيله نجات) درافکند. (31)
ذَٰلِكَ وَمَنْ يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ (32)
اين است (سخن حق) و هر کس شعائر (دين) خدا را بزرگ و محترم دارد اين از صفت دلهاي باتقواست. (32)
لَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ مَحِلُّهَا إِلَى الْبَيْتِ الْعَتِيقِ (33)
شما را در اين شعائر و احکام الهي (يا اين شتران يا تجارات) تا وقتي معين منفعتهاست، آن گاه محل هدي و ساير مناسک حج، حرم و بيت العتيق است (که پرستشگاه ديرين و معبد محترم خداست). (33)
وَلِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَكًا لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَىٰ مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ ۗ فَإِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا ۗ وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ (34)
و ما براي هر امتي شريعت و معبدي مقرر فرموديم تا به ذکر نام خدا پردازند که آنها را از بهائم (يعني گاو و گوسفند و شتر) روزي داد پس خداي شما خدايي است يکتا، همه تسليم (فرمان) او باشيد، و تو (اي رسول ما) متواضعان و مطيعان را (به سعادت ابدي) بشارت ده. (34)
الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَالصَّابِرِينَ عَلَىٰ مَا أَصَابَهُمْ وَالْمُقِيمِي الصَّلَاةِ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ (35)
آنهايي که چون ياد خدا شود دلهاشان هراسان شود و (در راه او) هر چه مصيبت بينند صبور باشند و نماز به پا دارند و از آنچه روزيشان کرديم انفاق کنند. (35)
وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُمْ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ ۖ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا صَوَافَّ ۖ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَالْمُعْتَرَّ ۚ كَذَٰلِكَ سَخَّرْنَاهَا لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (36)
و (نحر) شتران فربه را براي شما از شعائر خدا (و احکام حج) مقرر داشتيم که در آن قرباني شما را خير و صلاح است، پس هنگام ذبح آنها تا برپا ايستاده‌اند نام خدا را ياد کنيد و چون پهلوشان به زمين افتد (و نحر کامل شوند) از گوشت آنها تناول نموده و به فقير وسائل هم اطعام کنيد. ما اين چنين اين بهائم را مسخر و مطيع شما ساختيم تا شکر (نعمتهاي ما را) به جاي آريد. (36)
لَنْ يَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَاؤُهَا وَلَٰكِنْ يَنَالُهُ التَّقْوَىٰ مِنْكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ سَخَّرَهَا لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَاكُمْ ۗ وَبَشِّرِ الْمُحْسِنِينَ (37)
(بدانيد که) هرگز گوشت و خون اين قربانيها نزد خدا (به درجه قبول) نمي‌رسد ليکن تقواي شماست که به (پيشگاه قبول) او خواهد رسيد. اين چنين اين بهايم را مسخر شما ساخته تا خدا را به پاس آنکه شما را هدايت فرمود تکبير و تسبيح گوييد (و شکر نعمتش به جاي آريد) و تو (اي رسول) نيکوکاران را (به سعادت ابد) بشارت ده. (37)
۞ إِنَّ اللَّهَ يُدَافِعُ عَنِ الَّذِينَ آمَنُوا ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ خَوَّانٍ كَفُورٍ (38)
خدا مؤمنان را از هر مکر و شر دشمن نگاه مي‌دارد، که خدا هرگز خيانتکار کافر ناسپاس را دوست نمي‌دارد. (38)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 336صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی