| سوره 22 | سوره مبارکه الحج | صفحه 340 |
|
| أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ وَالْفُلْكَ تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَيُمْسِكُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ (65) |
| (اي بشر) آيا نديدي که هر چه در زمين است خدا مسخر شما گردانيد و کشتي به فرمان او در دريا سير مي‌کند و آسمان را (دستور) او نگاه مي‌دارد که بر زمين نيفتد مگر به اذن او؟ همانا خدا به مردم بسيار رئوف و مهربان است. (65) |
| وَهُوَ الَّذِي أَحْيَاكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ ۗ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَكَفُورٌ (66) |
| و اوست خدايي که شما را اول بار زنده کرد و ديگر بار بميراند و باز دوباره زنده کند، (با وجود اين آيت قدرت و نعمت بزرگ) باز انسان بسيار ناسپاس و کافر کيش است. (66) |
| لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَكًا هُمْ نَاسِكُوهُ ۖ فَلَا يُنَازِعُنَّكَ فِي الْأَمْرِ ۚ وَادْعُ إِلَىٰ رَبِّكَ ۖ إِنَّكَ لَعَلَىٰ هُدًى مُسْتَقِيمٍ (67) |
| ما براي هر امتي پرستشگاهي مقرر کرديم تا به خدا توجه کنند (و آنجا جهت وحدت و انس و الفت آن امت شود) پس (اي رسول) نبايد مردم (در امر کعبه و قربانگاه و ساير دستورهاي الهي) با تو به منازعت برخيزند و تو (خلق را) به سوي خدا دعوت کن که خود به راهي راست و هدايتي کامل هستي. (67) |
| وَإِنْ جَادَلُوكَ فَقُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ (68) |
| و اگر (کافران) با تو (در اوامر حق) جدل و خصومت کنند آنها را بازگو که خدا به آنچه مي‌کنيد بهتر آگاه است. (68) |
| اللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (69) |
| خدا در روز قيامت ميان شما در آنچه (با من) خلاف و نزاع مي‌کرديد حکم خواهد فرمود. (69) |
| أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۗ إِنَّ ذَٰلِكَ فِي كِتَابٍ ۚ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ (70) |
| (اي بشر) آيا ندانستي که خدا از آنچه در آسمان و زمين است آگاه است؟ و اين (جهان و همه حوادث آن) در کتابي (کتاب علم خدا) محفوظ و مسطور است و اين (حفظ و نگهباني) بر خدا کاري بسيار سهل است. (70) |
| وَيَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَمَا لَيْسَ لَهُمْ بِهِ عِلْمٌ ۗ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ نَصِيرٍ (71) |
| و (اين مشرکان) خدا را رها کرده و چيزي غير او را مي‌پرستند که بر پرستش آن هيچ دليل و برهاني نفرستاده و نه خود علم و بصيرتي بدان دارند، (مشرکان، نادان و ستمکارند) و هرگز ستمکاران را يار و ياوري نخواهد بود. (71) |
| وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ تَعْرِفُ فِي وُجُوهِ الَّذِينَ كَفَرُوا الْمُنْكَرَ ۖ يَكَادُونَ يَسْطُونَ بِالَّذِينَ يَتْلُونَ عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا ۗ قُلْ أَفَأُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذَٰلِكُمُ ۗ النَّارُ وَعَدَهَا اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (72) |
| و هرگاه بر اين کافران معاند آيات روشن ما تلاوت شود در چهره آن کافران به حدي اثر مخالفت و انکار مشاهده کني که نزديک است (از فرط غضب) بر مؤمناني که آيات ما را بر آنان قرائت مي‌کنند حمله‌ور شوند، (به آنها) بگو: آيا شما را به عذابي بدتر از اين خبر دهم؟ آن آتش دوزخ است که خدا آن را به کافران وعده داده است و آنجا بسيار بد بازگشتگاهي خواهد بود. (72) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |