| سوره 25 | سوره مبارکه الفرقان | صفحه 363 |
|
| وَلَا يَأْتُونَكَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَاكَ بِالْحَقِّ وَأَحْسَنَ تَفْسِيرًا (33) |
| و کافران بر تو هيچ مثل (باطل و اعتراض ناحق) نياورند مگر آنکه ما در مقابل براي تو سخن حق را با بهترين بيان پاسخ آنها آريم. (33) |
| الَّذِينَ يُحْشَرُونَ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ إِلَىٰ جَهَنَّمَ أُولَٰئِكَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضَلُّ سَبِيلًا (34) |
| آنان که به رو به سوي آتش دوزخ برندشان به بدترين مکان شتافته و سخت‌ترين راه ضلالت يافته‌اند. (34) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَا مَعَهُ أَخَاهُ هَارُونَ وَزِيرًا (35) |
| و همانا ما به موسي کتاب (تورات) را عطا کرديم و برادرش هارون را وزير او قرار داديم. (35) |
| فَقُلْنَا اذْهَبَا إِلَى الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا فَدَمَّرْنَاهُمْ تَدْمِيرًا (36) |
| آن گاه گفتيم که رو به جانب آن قوم که آيات ما را تکذيب کردند رويد. پس آنها را (پس از تکذيب آن دو) سخت هلاک گردانيديم. (36) |
| وَقَوْمَ نُوحٍ لَمَّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْنَاهُمْ وَجَعَلْنَاهُمْ لِلنَّاسِ آيَةً ۖ وَأَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ عَذَابًا أَلِيمًا (37) |
| و نيز قوم نوح چون رسولان حق را تکذيب کردند ما آنها را به طوفان هلاک سپرديم و آيت عبرت مردم ساختيم، و براي ستمکاران عذاب دردناک مهيا گردانيده‌ايم. (37) |
| وَعَادًا وَثَمُودَ وَأَصْحَابَ الرَّسِّ وَقُرُونًا بَيْنَ ذَٰلِكَ كَثِيرًا (38) |
| و نيز قوم عاد و ثمود و اصحاب رسّ (شايد قوم شعيب‌اند که نزد چشمه يا چاه آبي که رسّ نامند منزل داشتند) و طوايف ديگر بسياري بين اينها همه را به کيفر کردارشان هلاک کرديم. (38) |
| وَكُلًّا ضَرَبْنَا لَهُ الْأَمْثَالَ ۖ وَكُلًّا تَبَّرْنَا تَتْبِيرًا (39) |
| و ما براي هر يک از اين طوايف مثلها (و پندها براي هدايت و اتمام حجت) زديم و همه را به کلي هلاک ساختيم. (39) |
| وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَى الْقَرْيَةِ الَّتِي أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ ۚ أَفَلَمْ يَكُونُوا يَرَوْنَهَا ۚ بَلْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ نُشُورًا (40) |
| و همانا اين کافران آمدند و ديدند آن ديار (قوم لوط) را که بر آن باران عذاب و هلاکت ببارانيديم، آيا اينان به چشم خود ديار خراب آنها را نديده‌اند؟ (آري ديدند) و ليکن اميد و بيمي از قيامت و کيفر ندارند. (40) |
| وَإِذَا رَأَوْكَ إِنْ يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا الَّذِي بَعَثَ اللَّهُ رَسُولًا (41) |
| اين کافران هرگاه تو را ببينند (از حسد) کاري ندارند جز آنکه تو را تمسخر کرده (و گويند) آيا اين مرد همان است که خدا به رسالت بر خلق فرستاده؟ (41) |
| إِنْ كَادَ لَيُضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا لَوْلَا أَنْ صَبَرْنَا عَلَيْهَا ۚ وَسَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلًا (42) |
| نزديک بود که او ما را اگر بر بت‌پرستي خود پايدار نبوديم به کلي گمراه کند و از پرستش خدايانمان باز دارد. و (اين مشرکان که از جهل، توحيد را گمراهي خواندند) چون عذاب حق را مشاهده کنند خواهند دانست که گمراه‌تر از آنها در عالم نيست. (42) |
| أَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنْتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكِيلًا (43) |
| آيا ديدي حال آن کس را که (از غرور) هواي نفسش را خداي خود ساخته؟ آيا تو حافظ و نگهبان او (از هلاکت) تواني شد؟ (43) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |