| سوره 28 | سوره مبارکه القصص | صفحه 394 |
|
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ جَعَلَ اللَّهُ عَلَيْكُمُ اللَّيْلَ سَرْمَدًا إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ إِلَٰهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُمْ بِضِيَاءٍ ۖ أَفَلَا تَسْمَعُونَ (71) |
| (به اين مردم مشرک) بگو: چه تصور مي‌کنيد اگر خدا ظلمت شب را بر شما تا قيامت پاينده و ابدي گرداند جز خدا کيست خدايي که بتواند براي شما روشني روز پديد آرد؟ آيا سخن نمي‌شنويد؟ (71) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ جَعَلَ اللَّهُ عَلَيْكُمُ النَّهَارَ سَرْمَدًا إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ إِلَٰهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُمْ بِلَيْلٍ تَسْكُنُونَ فِيهِ ۖ أَفَلَا تُبْصِرُونَ (72) |
| باز بگو: چه تصور مي‌کنيد اگر خدا براي شما روز را تا قيامت پاينده و ابدي قرار دهد جز خدا کيست خدايي که براي آرامش و استراحت شما شب را پديد گرداند؟ آيا چشم بصيرت (به حکمت گردش روز و شب) نمي‌گشاييد؟ (72) |
| وَمِنْ رَحْمَتِهِ جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (73) |
| يکي از (هزاران لطف و) رحمت‌هاي خدا آن است که شب و روز را براي شما قرار داده تا در شب آرام گيريد و در روز از فضل خدا (يعني روزي) طلب کنيد، و باشد که شکرگزار (نعمتهاي خدا) شويد. (73) |
| وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ (74) |
| و (ياد آر) روزي که خدا مشرکان را ندا کرده و گويد که آن بتان و معبودان (باطل) که شريک من مي‌پنداشتيد کجا رفتند؟ (74) |
| وَنَزَعْنَا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيدًا فَقُلْنَا هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ فَعَلِمُوا أَنَّ الْحَقَّ لِلَّهِ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (75) |
| و (آن روز) ما از هر امتي شاهدي بر گرفته و گوييم اينک برهاني (بر آن دعويهاي باطل که در دنيا داشتيد) اقامه کنيد. آن‌گاه (آنها رسوا شده و) بدانند که حق و حقيقت با خدا (و رسولان او) است و آنچه به دروغ فرا مي‌بافتند همه نابود گردد و از دستشان برود. (75) |
| ۞ إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِنْ قَوْمِ مُوسَىٰ فَبَغَىٰ عَلَيْهِمْ ۖ وَآتَيْنَاهُ مِنَ الْكُنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحِينَ (76) |
| همانا قارون يکي از (ثروتمندان) قوم موسي بود که بر آنها طريق ظلم و طغيان پيش گرفت و ما آن قدر گنج و مال به او داديم که بر دوش بردن کليد آن گنجها صاحبان قوّت را خسته کردي، هنگامي که قومش به او گفتند: آن قدر مغرور و شادمان (به ثروت خود) مباش که خدا هرگز مردم پر غرور و نشاط را دوست نمي‌دارد. (76) |
| وَابْتَغِ فِيمَا آتَاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ ۖ وَلَا تَنْسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا ۖ وَأَحْسِنْ كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ ۖ وَلَا تَبْغِ الْفَسَادَ فِي الْأَرْضِ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ (77) |
| و به هر چيزي که خدا به تو عطا کرده بکوش تا (ثواب و سعادت) دار آخرت تحصيل کني و ليکن بهره‌ات را هم از (لذّات و نعم حلال) دنيا فراموش مکن و (تا تواني به خلق) نيکي کن چنانکه خدا به تو نيکويي و احسان کرده و هرگز در روي زمين فتنه و فساد برمينگيز، که خدا مفسدان را ابدا دوست نمي‌دارد. (77) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |