| سوره 29 | سوره مبارکه العنكبوت | صفحه 402 |
|
| ۞ وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ ۖ وَقُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَأُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَإِلَٰهُنَا وَإِلَٰهُكُمْ وَاحِدٌ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (46) |
| و شما مسلمانان با اهل کتاب (يهود و نصاري و مجوس) جز به نيکوترين طريق بحث و مجادله مکنيد مگر با ستمکاران از آنها، و (با اهل کتاب) بگوييد که ما به کتاب آسماني قرآن که بر ما نازل شده و به کتب آسماني شما به همه ايمان آورده‌ايم و خداي ما و شما يکي است و ما تسليم و مطيع فرمان اوييم. (46) |
| وَكَذَٰلِكَ أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ ۚ فَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يُؤْمِنُونَ بِهِ ۖ وَمِنْ هَٰؤُلَاءِ مَنْ يُؤْمِنُ بِهِ ۚ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا الْكَافِرُونَ (47) |
| و ما همچنان (که بر رسولان پيشين کتاب آسماني تورات و انجيل و زبور فرستاديم) بر تو هم (اي رسول) کتاب (آسماني قرآن) را نازل کرديم، پس آنان که به آن کتب که بر ايشان فرستاديم ايمان آوردند به اين کتاب نيز ايمان آرند و از اين گروه (اهل مکه) هم بعضي به آنان ايمان آورند و به جز کافران هيچ کس آيات ما را انکار نخواهد کرد. (47) |
| وَمَا كُنْتَ تَتْلُو مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كِتَابٍ وَلَا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ ۖ إِذًا لَارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ (48) |
| و تو از اين پيش نه توانستي کتابي خواند و نه خطي نگاشت که در آن صورت مبطلان (منکر قرآن) در نبوتت شک و ريبي مي‌کردند (و مي‌گفتند اين کتاب به وحي خدا نيست و خود از روي کتب سابقين جمع و تأليف کرده است). (48) |
| بَلْ هُوَ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ فِي صُدُورِ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ ۚ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا الظَّالِمُونَ (49) |
| بلکه اين قرآن آيات روشن الهي است در لوح سينه آنان که (از خدا نور) علم و دانش يافتند، و آيات ما را جز مردم ستمکار انکار نکنند. (49) |
| وَقَالُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَاتٌ مِنْ رَبِّهِ ۖ قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ (50) |
| و کافران گفتند: (اين مرد اگر رسول خداست) چرا بر او آيات و معجزاتي از جانب خدايش نازل نشد؟ بگو: آيات نزد خدا (و به امر خدا) است، من (که رسولم) جز آنکه (خلق را از انتقام خدا) بترسانم وظيفه ندارم. (50) |
| أَوَلَمْ يَكْفِهِمْ أَنَّا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَرَحْمَةً وَذِكْرَىٰ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (51) |
| آيا اينان را (که تقاضاي معجزه مي‌کنند) اين معجزه کفايت نکرد که چنين کتاب بزرگ را که بر آنان تلاوت مي‌شود ما بر تو فرستاديم؟ و همانا در آن براي اهل ايمان البته رحمت و ياد آوري و پندي خواهد بود. (51) |
| قُلْ كَفَىٰ بِاللَّهِ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ شَهِيدًا ۖ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَالَّذِينَ آمَنُوا بِالْبَاطِلِ وَكَفَرُوا بِاللَّهِ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (52) |
| بگو: ميان من و شما خدا گواهي کافي است، که او به هر چه در آسمانها و زمين است آگاه است. و آنان که به باطل گرويدند و به خدا کافر شدند هم آنان به حقيقت زيانکاران عالمند. (52) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |