| سوره 33 | سوره مبارکه الاحزاب | صفحه 421 |
|
| مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ ۖ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ ۖ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا (23) |
| برخي از آن مؤمنان، بزرگ مرداني هستند که به عهد و پيماني که با خدا بستند کاملا وفا کردند، پس برخي پيمان خويش گزاردند (و بر آن عهد ايستادگي کردند تا به راه خدا شهيد شدند مانند عبيده و حمزه و جعفر) و برخي به انتظار (فيض شهادت) مقاومت کرده و هيچ عهد خود را تغيير ندادند (مانند علي عليه السّلام که در کوفه به محراب عبادت شهيد گشت). (23) |
| لِيَجْزِيَ اللَّهُ الصَّادِقِينَ بِصِدْقِهِمْ وَيُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ إِنْ شَاءَ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا (24) |
| تا آنکه خدا آن مردان راستگوي (با وفا) را از صدق ايمانشان پاداش نيکو بخشد و منافقان را (به عدل) عذاب کند اگر بخواهد يا (به لطف) توبه‌شان بپذيرد که خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (24) |
| وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنَالُوا خَيْرًا ۚ وَكَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتَالَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزًا (25) |
| و خدا کافران را (در جنگ احزاب) با همان خشم و غضبي که (به مؤمنان) داشتند بي‌آنکه هيچ خير و غنيمتي به دست آورند نااميد برگردانيد و خدا امر جنگ را (به فرستادن باد صرصر و سپاه فرشتگان غيبي) از مؤمنان کفايت فرمود، و خدا بسيار توانا و مقتدر است. (25) |
| وَأَنْزَلَ الَّذِينَ ظَاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِنْ صَيَاصِيهِمْ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِيقًا (26) |
| و آن گروه اهل کتاب (از يهودان) را که پشتيبان و کمک مشرکان بودند خدا از حصار و سنگرهاشان فرود آورد و در دلشان (از شما مسلمين) ترس افکند تا آنکه گروهي از آنها را به قتل رسانيده و گروهي را اسير مي‌کرديد. (26) |
| وَأَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَدِيَارَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ وَأَرْضًا لَمْ تَطَئُوهَا ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرًا (27) |
| و شما را وارث سرزمين و ديار و اموال آنها کرد و نيز سرزميني را که هيچ بر آن قدم (به جنگ) ننهاديد نصيب شما گردانيد، و خدا بر هر چيز تواناست. (27) |
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْوَاجِكَ إِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَزِينَتَهَا فَتَعَالَيْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَأُسَرِّحْكُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا (28) |
| اي پيغمبر (گرامي) با زنان خود بگو که اگر شما زندگاني با زيب و زيور دنيا را طالبيد بياييد تا من مهر شما را پرداخته و همه را به خوبي و خرسندي طلاق دهم. (28) |
| وَإِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنْكُنَّ أَجْرًا عَظِيمًا (29) |
| و اگر طالب خدا و رسول و مشتاق دار آخرت هستيد همانا خدا براي نيکوکاران از شما زنان (در قيامت) اجر عظيم آماده کرده است. (29) |
| يَا نِسَاءَ النَّبِيِّ مَنْ يَأْتِ مِنْكُنَّ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ يُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَيْنِ ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا (30) |
| اي زنان پيغمبر، از شما هر که به کار نارواي آشکاري دانسته اقدام کند او را دو برابر ديگران عذاب کنند و اين بر خدا سهل و آسان است. (30) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |