| سوره 34 | سوره مبارکه سبا | صفحه 429 |
|
| أَفْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَمْ بِهِ جِنَّةٌ ۗ بَلِ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ فِي الْعَذَابِ وَالضَّلَالِ الْبَعِيدِ (8) |
| آيا اين مرد دانسته به خدا دروغ مي‌بندد يا جنون بر اين گفتارش وا مي‌دارد؟ (اينها که مي‌پنداريد هيچ نيست) بلکه (قيامت به زودي بيايد و) آنان که به عالم آخرت ايمان نمي‌آورند (آن جا) در عذاب و (اين جا) در گمراهي دور (از نجات) گرفتارند. (8) |
| أَفَلَمْ يَرَوْا إِلَىٰ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۚ إِنْ نَشَأْ نَخْسِفْ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ نُسْقِطْ عَلَيْهِمْ كِسَفًا مِنَ السَّمَاءِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِكُلِّ عَبْدٍ مُنِيبٍ (9) |
| آيا (کافران منکر قيامت) به آسمان و زمين که بر آنها از پيش و پس احاطه کرده ننگريستند (تا از حکمت خلقت پي به زندگاني ابدي قيامت برند) که اگر ما بخواهيم آنها را به زمين فرو مي‌بريم يا يک قطعه از آسمان را بر سرشان فرود آوريم؟ همانا در آن آيتي (از حکمت و قدرت ما) بر هر بنده خدا شناس با اخلاص به خوبي پديدار است. (9) |
| ۞ وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ مِنَّا فَضْلًا ۖ يَا جِبَالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَالطَّيْرَ ۖ وَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ (10) |
| و ما حظّ و بهره داود را به فضل و کرم خود کاملا افزوديم (و امر کرديم که) اي کوهها و اي مرغان شما نيز با (تسبيح و نغمه الهي) داود هم آهنگ شويد، و آهن سخت را (چون موم) بر دست او نرم گردانيديم. (10) |
| أَنِ اعْمَلْ سَابِغَاتٍ وَقَدِّرْ فِي السَّرْدِ ۖ وَاعْمَلُوا صَالِحًا ۖ إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (11) |
| (و به او دستور داديم) که از آهن زره فراخ و گشاد بساز و حلقه زره به اندازه و يک شکل گردان و خود با قومت همه نيکوکار باشيد که من کاملا به هر چه کنيد بينايم. (11) |
| وَلِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَرَوَاحُهَا شَهْرٌ ۖ وَأَسَلْنَا لَهُ عَيْنَ الْقِطْرِ ۖ وَمِنَ الْجِنِّ مَنْ يَعْمَلُ بَيْنَ يَدَيْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ ۖ وَمَنْ يَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِيرِ (12) |
| و باد را مسخّر سليمان ساختيم که (بساطش را) صبحگاه يک ماه راه مي‌برد و عصر يک ماه، و معدن مس گداخته (يا نفت يا معادن ديگر) را براي او جاري گردانيديم، و برخي از ديوان به اذن پروردگار در حضورش به خدمت مي‌پرداختند و از آنها هر که سر از فرمان ما بپيچد عذاب آتش سوزانش مي‌چشانيم. (12) |
| يَعْمَلُونَ لَهُ مَا يَشَاءُ مِنْ مَحَارِيبَ وَتَمَاثِيلَ وَجِفَانٍ كَالْجَوَابِ وَقُدُورٍ رَاسِيَاتٍ ۚ اعْمَلُوا آلَ دَاوُودَ شُكْرًا ۚ وَقَلِيلٌ مِنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ (13) |
| آن ديوان بر او هر چه مي‌خواست از (کاخ و عمارات و) معابد عالي و نقوش و تمثالها و ظروف بزرگ مانند حوضها و ديگهاي عظيم که بر زمين کار گذاشته بودي همه را مي‌ساختند. (و گفتيم که) اي آل داود شما شکر و ستايش خدا به جاي آريد و (هر چند) از بندگان من عدّه قليلي شکر گزارند. (13) |
| فَلَمَّا قَضَيْنَا عَلَيْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَىٰ مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْكُلُ مِنْسَأَتَهُ ۖ فَلَمَّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ الْجِنُّ أَنْ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ الْغَيْبَ مَا لَبِثُوا فِي الْعَذَابِ الْمُهِينِ (14) |
| و چون ما بر سليمان مرگ را مأمور ساختيم (ديوان را) بر مرگ او به جز حيوان زمين (موريانه) که عصاي او را مي‌خورد (و جسد سليمان که تا يک سال بر آن عصا تکيه داشت بر روي زمين افتاد) کسي ديگر به مرگ او رهبر نگشت. پس چون جسد سليمان به زمين افتاد ديوان که از مرگ سليمان آگاه شدند اگر از اسرار غيب آگاه بودند تا دير زماني در عذاب و ذلّت و خواري باقي نمي‌ماندند (و از اعمال شاقّه‌اي که به اجبار انجام مي‌دادند همان دم که سليمان مرد دست مي‌کشيدند). (14) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |