| سوره 35 | سوره مبارکه فاطر | صفحه 436 |
|
| وَمَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هَٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ ۖ وَمِنْ كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا ۖ وَتَرَى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (12) |
| و هرگز آن دو دريا که آب اين يک شيرين و گوارا و آن دگر شور و تلخ است يکسان نيستند، با وجود اين شما از هر دو، گوشت تازه تناول مي‌کنيد و زيورها (چون لؤلؤ و مرجان) از آن استخراج کرده که در پوشيده و زيب و زيور تن مي‌سازيد، و در آن کشتيها روان بيني تا از فضل خدا (کسب و تجارت کرده و روزي) طلبيد و باشد که شکر گزار (نعمتش) گرديد. (12) |
| يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ ۚ وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مَا يَمْلِكُونَ مِنْ قِطْمِيرٍ (13) |
| خداست که شب را درون پرده روز پنهان سازد و روز را درون پرده شب، و خورشيد و ماه را مسخّر کرده که هر يک به مقدار معيّن و مدار خاصي مي‌گردند، اوست خداي آفريننده و پروردگار شما، که همه ملک هستي از اوست، و به غير او معبوداني که به خدايي مي‌خوانيد در جهان داراي پوست هسته خرمايي نيستند. (13) |
| إِنْ تَدْعُوهُمْ لَا يَسْمَعُوا دُعَاءَكُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَكُمْ ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُونَ بِشِرْكِكُمْ ۚ وَلَا يُنَبِّئُكَ مِثْلُ خَبِيرٍ (14) |
| اگر آنها را بخوانيد (چون جمادند) نشنوند و اگر بشنوند (مانند عيسي و عزير و فرشتگان و فراعنه چون بنده‌اند بي‌اذن خدا) به شما جواب ندهند و روز قيامت از اين که آنان را شريک خدا دانستيد (و به پرستش آنها پرداختيد) بيزاري جويند. و (اي رسول و اي امّت) هيچ کس مانند (خداي) دانا تو را (به حقيقت) آگاه نگرداند. (14) |
| ۞ يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ (15) |
| اي مردم، شما همه به خدا فقير و محتاجيد و تنها خداست که بي‌نياز و غنيّ بالذّات و ستوده صفات است. (15) |
| إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ (16) |
| اگر بخواهد همه شما را به ديار عدم فرستد و خلقي از نو به عرصه وجود آرد. (16) |
| وَمَا ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِيزٍ (17) |
| و هيچ اين کار بر خدا دشوار نيست. (17) |
| وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۚ وَإِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَىٰ حِمْلِهَا لَا يُحْمَلْ مِنْهُ شَيْءٌ وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۗ إِنَّمَا تُنْذِرُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ ۚ وَمَنْ تَزَكَّىٰ فَإِنَّمَا يَتَزَكَّىٰ لِنَفْسِهِ ۚ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ (18) |
| و هيچ کس بار گناه ديگري را به دوش نگيرد و آن که بارش سنگين است اگر ديگري را هر چند خويش (و پدر و فرزند هم) باشد کمک بر سبکباري خود طلبد ابدا باري از دوشش برداشته نشود. و تو تنها آنان را که در خلوت و پنهاني از خداي خود مي‌ترسند و نماز به پا مي‌دارند تواني خدا ترس و پرهيزگار گرداني. و هر کس خود را (از کفر و گناه و اخلاق زشت) پاک و منزه ساخت سود و سعادتش بر خود اوست و بازگشت همه به سوي خداست. (18) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |