| سوره 37 | سوره مبارکه الصافات | صفحه 450 |
|
| فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ (103) |
| پس چون هر دو تسليم امر حق گشتند و او را (براي کشتن) به روي در افکند. (103) |
| وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ (104) |
| و ما در آن حال (که کارد به گلويش کشيد) خطاب کرديم که اي ابراهيم، (104) |
| قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا ۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (105) |
| تو مأموريت عالم رؤيا را انجام دادي (کارد را از گلويش بردار). ما نيکو کاران را چنين نيکو پاداش مي‌دهيم. (105) |
| إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ (106) |
| اين ابتلا همان امتحاني است که (حقيقت حال اهل ايمان را) روشن مي‌کند (که در راه خدا از هر چيز مي‌گذرند). (106) |
| وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ (107) |
| و بر او (گوسفندي فرستاده و) ذبح بزرگي فدا ساختيم. (107) |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (108) |
| و ثناي او را در ميان آيندگان وا گذارديم. (108) |
| سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ (109) |
| سلام و تحيّت خدا بر ابراهيم باد. (109) |
| كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (110) |
| ما نيکوان را اين چنين پاداش نيکو مي‌دهيم. (110) |
| إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (111) |
| زيرا او از بندگان با ايمان ما بود. (111) |
| وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ (112) |
| و باز مژده فرزندش اسحاق را که پيغمبري از شايستگان است به او داديم. (112) |
| وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَىٰ إِسْحَاقَ ۚ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ (113) |
| و بر ابراهيم و اسحاق برکت و خير بسيار عطا کرديم، و از فرزندانشان برخي صالح و نيکوکار و برخي دانسته و آشکار به نفس خود ستمکار شدند. (113) |
| وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (114) |
| و همانا ما بر موسي و هارون منّت گذارديم. (114) |
| وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (115) |
| و هر دو را با قومشان از بلاي بزرگ (فرعونيان) نجات داديم. (115) |
| وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ (116) |
| و آنها را ياري داديم تا (بر فوعونيان) به حقيقت غالب شدند. (116) |
| وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ (117) |
| و به آن دو (پيغمبر) کتاب (تورات) روشن بيان را عطا کرديم. (117) |
| وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ (118) |
| و هر دو را به راه راست (خداپرستي) هدايت کرديم. (118) |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ (119) |
| و برايشان نام نيک در ميان آيندگان باقي گذارديم. (119) |
| سَلَامٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (120) |
| سلام و تحيّت بر موسي و هارون باد. (120) |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (121) |
| ما چنين نيکوان را پاداش نيکو مي‌دهيم. (121) |
| إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (122) |
| زيرا هر دو از بندگان خاص با ايمان ما بودند. (122) |
| وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (123) |
| و همانا الياس يکي از رسولان بزرگ خدا بود. (123) |
| إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ (124) |
| وقتي که قومش را گفت: آيا خداترس و پرهيزکار نمي‌شويد (که ترک بت و خود پرستي کنيد). (124) |
| أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ (125) |
| آيا بت بعل نام را (خدا) مي‌خوانيد و خداي بهترين آفريننده عالم را ترک مي‌گوييد؟ (125) |
| اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (126) |
| همان خدايي که آفريننده شما و پدران گذشته شماست (نه بتان جماد). (126) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |