| سوره 42 | سوره مبارکه الشورى | صفحه 488 |
|
| وَتَرَاهُمْ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا خَاشِعِينَ مِنَ الذُّلِّ يَنْظُرُونَ مِنْ طَرْفٍ خَفِيٍّ ۗ وَقَالَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ أَلَا إِنَّ الظَّالِمِينَ فِي عَذَابٍ مُقِيمٍ (45) |
| و آن ظالمان را بنگري که به دوزخشان متوجه گردانند و آنها با ترس و ذلّت از گوشه چشم (بر آتش دوزخ) مي‌نگرند و در آن حال مؤمنان (ايمن و شادان) گويند: آري، زيانکاران آنان هستند که نفوس خود و اهل بيت خود را در امروز قيامت به زيان عذاب انداخته‌اند. الا (اي مردم) بدانيد که ستمکاران عالم به عذاب ابدي گرفتارند. (45) |
| وَمَا كَانَ لَهُمْ مِنْ أَوْلِيَاءَ يَنْصُرُونَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ ۗ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ سَبِيلٍ (46) |
| و آنها را غير خدا هيچ يار و ياوري نباشد که ياريشان دهند. و هر که را خدا به گمراهي واگذارد ديگر هيچ راه نجاتي بر او نخواهد بود. (46) |
| اسْتَجِيبُوا لِرَبِّكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ ۚ مَا لَكُمْ مِنْ مَلْجَإٍ يَوْمَئِذٍ وَمَا لَكُمْ مِنْ نَكِيرٍ (47) |
| (بندگان غافل) دعوت خداي خود را اجابت کنيد پيش از آنکه بيايد روزي که نه از (قهر) خدا راه نجاتي يابيد و نه ملجأ و پناهي داريد و نه کسي از شما دفاع و انکاري تواند کرد. (47) |
| فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا ۖ إِنْ عَلَيْكَ إِلَّا الْبَلَاغُ ۗ وَإِنَّا إِذَا أَذَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِهَا ۖ وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَإِنَّ الْإِنْسَانَ كَفُورٌ (48) |
| (اي رسول، تو اين آيات قيامت را بر خلق برسان) پس اگر باز اعراض کردند ديگر تو را نگهبان آنها نفرستاديم، بر تو جز ابلاغ رسالت تکليفي نيست، و ما چون به انسان (بي‌صبر کم ظرف) از لطف و رحمت خود بهره‌اي بخشيم بدان شاد شود و اگر به کيفر کردار خود رنج و عذابي به آنان رسد آدمي سخت راه کفران پويد. (48) |
| لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ يَهَبُ لِمَنْ يَشَاءُ إِنَاثًا وَيَهَبُ لِمَنْ يَشَاءُ الذُّكُورَ (49) |
| تنها خدا راست ملک آسمانها و زمين، هر چه بخواهد مي‌آفريند، به هر که خواهد فرزندان اناث (دختر) و به هر که خواهد فرزندان ذکور (پسر) عطا مي‌کند. (49) |
| أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْرَانًا وَإِنَاثًا ۖ وَيَجْعَلُ مَنْ يَشَاءُ عَقِيمًا ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ قَدِيرٌ (50) |
| يا در يک رحم فرزندان پسر و دختر قرار مي‌دهد، و هر که را خواهد عقيم (نازا) مي‌گرداند، که او (به صلاح خلق) دانا و (به هر چه خواهد) تواناست. (50) |
| ۞ وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْيًا أَوْ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولًا فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ (51) |
| و هيچ بشري را ياراي آن نباشد که خدا با او سخن گويد مگر به وحي (و الهام خدا) يا از پس پرده غيب عالم (و حجاب ملکوت جهان) يا رسولي (از فرشتگان عالم بالا) فرستد تا به امر خدا هر چه او خواهد وحي کند، که او خداي بلند مرتبه حکيم است. (51) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |