| سوره 48 | سوره مبارکه الفتح | صفحه 512 |
|
| إِنَّ الَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ ۚ فَمَنْ نَكَثَ فَإِنَّمَا يَنْكُثُ عَلَىٰ نَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَوْفَىٰ بِمَا عَاهَدَ عَلَيْهُ اللَّهَ فَسَيُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا (10) |
| همانا مؤمناني که (در حديبيّه) با تو بيعت مي‌کنند به حقيقت با خدا بيعت مي‌کنند (چون تو خليفه خدايي و همانا دست تو) دست خداست بالاي دست آنها، پس از آن هر که نقض بيعت کند بر زيان و هلاک خويش به حقيقت اقدام کرده و هر که به عهدي که با خدا بسته است وفا کند به زودي خدا به او پاداش بزرگ عطا خواهد کرد. (10) |
| سَيَقُولُ لَكَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ شَغَلَتْنَا أَمْوَالُنَا وَأَهْلُونَا فَاسْتَغْفِرْ لَنَا ۚ يَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ مَا لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ ۚ قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ لَكُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ بِكُمْ ضَرًّا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ نَفْعًا ۚ بَلْ كَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا (11) |
| اعراب باديه که (از حضور در جنگها و در سفر فتح مکّه تخلّف مي‌ورزند و) باز نهاده مي‌شوند خواهند گفت که ما را (محافظت) اهل بيت و اموالمان (از آمدن در رکابت) بازداشت، اينک از خدا بر گناه ما آمرزش طلب. (اين مردم منافق) چيزي که هيچ به دل عقيده ندارند به زبان مي‌آورند، به آنها بگو: اگر خدا اراده کند که ضرر يا نفعي به شما رساند آن کيست که خلاف آن کاري تواند کرد؟ بلکه خدا به هر چه مي‌کنيد آگاه است. (11) |
| بَلْ ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ يَنْقَلِبَ الرَّسُولُ وَالْمُؤْمِنُونَ إِلَىٰ أَهْلِيهِمْ أَبَدًا وَزُيِّنَ ذَٰلِكَ فِي قُلُوبِكُمْ وَظَنَنْتُمْ ظَنَّ السَّوْءِ وَكُنْتُمْ قَوْمًا بُورًا (12) |
| بلکه شما پنداشتيد که رسول و مؤمنان به او (همه کشته مي‌شوند و) به سوي (وطن و) اهل بيت خود ديگر بر نخواهند گشت و اين خيال در دل شما به خطا جلوه کرد و بسيار گمان بد و انديشه باطلي کرديد و مردمي در خور قهر و هلاکت بوديد. (12) |
| وَمَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ فَإِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَعِيرًا (13) |
| و هر که به خدا و رسول او ايمان نياورد ما هم بر آن کافران عذاب آتش دوزخ را مهيّا ساخته‌ايم. (13) |
| وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا (14) |
| و ملک آسمانها و زمين همه خاصّ خداست، او هر که را بخواهد مي‌بخشد و هر که را بخواهد عذاب مي‌کند و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (14) |
| سَيَقُولُ الْمُخَلَّفُونَ إِذَا انْطَلَقْتُمْ إِلَىٰ مَغَانِمَ لِتَأْخُذُوهَا ذَرُونَا نَتَّبِعْكُمْ ۖ يُرِيدُونَ أَنْ يُبَدِّلُوا كَلَامَ اللَّهِ ۚ قُلْ لَنْ تَتَّبِعُونَا كَذَٰلِكُمْ قَالَ اللَّهُ مِنْ قَبْلُ ۖ فَسَيَقُولُونَ بَلْ تَحْسُدُونَنَا ۚ بَلْ كَانُوا لَا يَفْقَهُونَ إِلَّا قَلِيلًا (15) |
| کساني که (در حديبيّه تخلّف کردند و) باز نهاده شدند و همراهي با شما ننمودند باز چون براي (فتح خيبر و) گرفتن غنايم حرکت کنيد خواهند گفت: بگذاريد تا ما هم از شما تبعيت کنيم (و همراه شما بياييم). غرضشان اين است که سخن خدا را (که فرمود غنايم خيبر را تنها حاضران حديبيّه خواهند گرفت) تغيير دهند. بگو: شما به حقيقت هرگز ما را پيروي نمي‌کنيد، خدا از اين پيش درباره شما چنين خبر داده. باز (آن مردم بي وفاي بد عهد) خواهند گفت: (چنين نيست) بلکه شما با ما حسد مي‌ورزيد. بلکه ايشان جز عدّه قليلي همه جاهل و نادانند. (15) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |