| سوره 48 | سوره مبارکه الفتح | صفحه 513 |
|
| قُلْ لِلْمُخَلَّفِينَ مِنَ الْأَعْرَابِ سَتُدْعَوْنَ إِلَىٰ قَوْمٍ أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ تُقَاتِلُونَهُمْ أَوْ يُسْلِمُونَ ۖ فَإِنْ تُطِيعُوا يُؤْتِكُمُ اللَّهُ أَجْرًا حَسَنًا ۖ وَإِنْ تَتَوَلَّوْا كَمَا تَوَلَّيْتُمْ مِنْ قَبْلُ يُعَذِّبْكُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (16) |
| با اعرابي که (از جنگ) باز نهاده شدند بگو: (اگر به حقيقت قصد متابعت داريد) به زودي براي جنگ با قومي شجاع و نيرومند (فارس و روم) دعوت مي‌شويد که با آنها يا جنگ و مبارزه کنيد يا آنکه مسلمان شوند. اگر اطاعت کرديد خدا به شما اجر نيکو خواهد داد و اگر نافرماني کنيد چنانکه از اين پيش (در حديبيّه) مخالفت کرديد خدا شما را به عذابي دردناک معذّب خواهد کرد. (16) |
| لَيْسَ عَلَى الْأَعْمَىٰ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْمَرِيضِ حَرَجٌ ۗ وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ وَمَنْ يَتَوَلَّ يُعَذِّبْهُ عَذَابًا أَلِيمًا (17) |
| براي شخص نابينا و لنگ و مريض (در تخلّف از جنگ) حرج و گناهي نيست، و هر که خدا و رسول او را فرمان برد او را به باغهاي بهشتي داخل کند که زير درختانش نهرها جاري است و هر که مخالفت کند او را به عذابي دردناک معذّب نمايد. (17) |
| ۞ لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبَايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِيبًا (18) |
| خدا از مؤمناني که زير درخت (معهود حديبيّه) با تو بيعت کردند به حقيقت خشنود گشت و از وفا و خلوص قلبي آنها آگاه بود که وقار و اطمينان کامل بر ايشان نازل فرمود و به فتحي نزديک (که فتح خيبر بود) پاداش داد. (18) |
| وَمَغَانِمَ كَثِيرَةً يَأْخُذُونَهَا ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا (19) |
| و به غنيمتهاي فراوان که (از خيبريان) خواهند گرفت موفق داشت، و خدا مقتدر و داناست. (19) |
| وَعَدَكُمُ اللَّهُ مَغَانِمَ كَثِيرَةً تَأْخُذُونَهَا فَعَجَّلَ لَكُمْ هَٰذِهِ وَكَفَّ أَيْدِيَ النَّاسِ عَنْكُمْ وَلِتَكُونَ آيَةً لِلْمُؤْمِنِينَ وَيَهْدِيَكُمْ صِرَاطًا مُسْتَقِيمًا (20) |
| خدا به شما (لشکر اسلام) وعده گرفتن غنيمتهاي بسيار داده که اين (يک غنيمت خيبر) را براي شما تعجيل در انجام آن فرمود و دست مردم (کافر) را از سر شما کوتاه کرد (تا همپيمانان يهود عبرت گيرند) و تا (اين فتح و غنيمت) آيت و دليل اهل ايمان (بر صدق وعده خدا) باشد و خدا شما را به راه راست هدايت فرمايد. (20) |
| وَأُخْرَىٰ لَمْ تَقْدِرُوا عَلَيْهَا قَدْ أَحَاطَ اللَّهُ بِهَا ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرًا (21) |
| و خدا به شما باز وعده غنيمتهاي ديگري فرموده که هنوز بر آن قادر نيستيد و علم خدا محيط بر آن است و خدا بر هر چيز تواناست. (21) |
| وَلَوْ قَاتَلَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوَلَّوُا الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يَجِدُونَ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا (22) |
| و اگر کافران با شما مسلمين به جنگ برخيزند از قتال شما پشت گردانيده و فرار کنند و ديگر هيچ ناصر و ياوري براي خود نيابند. (22) |
| سُنَّةَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلُ ۖ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا (23) |
| سنّت الهي (و قانون نظام ربّاني) بر اين بوده (که حق بر باطل غالب شود) و ابدا در سنّت خدا تغييري نخواهي يافت. (23) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |