| سوره 58 | سوره مبارکه المجادلة | صفحه 543 |
|
| أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ مَا يَكُونُ مِنْ نَجْوَىٰ ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَلَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَلَا أَدْنَىٰ مِنْ ذَٰلِكَ وَلَا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ مَا كَانُوا ۖ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (7) |
| آيا نديدي که آنچه در آسمانها و زمين است خدا بر آن آگاه است؟ هيچ رازي سه کس با هم نگويند جز آنکه خدا چهارم آنها و نه پنج کس جز آنکه خدا ششم آنها و نه کمتر از آن و نه بيشتر جز آنکه هر کجا باشند او با آنهاست سپس روز قيامت همه را به (نتيجه نيک و بد) اعمالشان آگاه خواهد ساخت که خدا به کليه امور عالم داناست. (7) |
| أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نُهُوا عَنِ النَّجْوَىٰ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَيَتَنَاجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَإِذَا جَاءُوكَ حَيَّوْكَ بِمَا لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ وَيَقُولُونَ فِي أَنْفُسِهِمْ لَوْلَا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِمَا نَقُولُ ۚ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ يَصْلَوْنَهَا ۖ فَبِئْسَ الْمَصِيرُ (8) |
| آيا آنان (يعني يهود و منافقان) را که از نجوا و راز گفتن با هم ممنوع شدند نديدي که باز هم با يکديگر بر بزهکاري و دشمني و مخالفت رسول راز گفتن از سرگرفتند؟ و هر گاه حضور تو آيند (از مکر و خديعت) تو را سلام و تحيّتي گويند که خدا نفرموده است و پيش خود مي‌گويند: (اگر اين شخص رسول خداست) چرا خدا بر اين سلام (تمسخر آميزي) که به او مي‌کنيم ما را عذاب نمي‌کند؟! عذاب دوزخ آنها را کفايت است که در آنجا که بسيار بد منزلگاهي است پيوسته معذّب خواهند شد. (8) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَيْتُمْ فَلَا تَتَنَاجَوْا بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَتَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (9) |
| اي کساني که ايمان آورده‌ايد، شما هر گاه با هم، سخني به راز گوييد هرگز بر بزهکاري و دشمني و مخالفت رسول نگوييد بلکه بر نيکويي و تقوا راز به ميان آريد و از خدا که به سوي او محشور خواهيد شد بترسيد و پرهيزکار شويد. (9) |
| إِنَّمَا النَّجْوَىٰ مِنَ الشَّيْطَانِ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَلَيْسَ بِضَارِّهِمْ شَيْئًا إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (10) |
| هميشه نجوا و راز گفتن از (نفوس شريره) شيطان است که مي‌خواهد مؤمنان را دلتنگ و پريشان خاطر کند در صورتي که هيچ زيان به آنها نمي‌رساند جز آنکه امر خدا باشد، و مؤمنان بايد هميشه بر خدا توکل کنند. (10) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قِيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي الْمَجَالِسِ فَافْسَحُوا يَفْسَحِ اللَّهُ لَكُمْ ۖ وَإِذَا قِيلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَالَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (11) |
| اي اهل ايمان، هرگاه شما را گفتند که در مجالس خود جاي را (بر يکديگر) فراخ داريد، جاي باز کنيد (و براي نشستن مکان بالاتر و نزديک‌تر به پيغمبر تنازع و تزاحم مکنيد) تا خدا بر توسعه (مکان و مقام و منزلت) شما بيفزايد و هرگاه گفتند که از جاي خود (براي توسعه مجلس يا کار خير ديگري) برخيزيد، برخيزيد، تا خدا مقام اهل ايمان و دانشمندان شما را (در دو جهان) رفيع گرداند، و خدا به هر چه کنيد به همه آگاه است. (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |