| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 66 |
|
| إِذْ هَمَّتْ طَائِفَتَانِ مِنْكُمْ أَنْ تَفْشَلَا وَاللَّهُ وَلِيُّهُمَا ۗ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (122) |
| آن‌گاه که دو طايفه از شما بد دل و ترسناک (و در انديشه فرار از جنگ) شدند و خدا يار آنها بود، و هميشه بايد اهل ايمان به خدا توکل کنند. (122) |
| وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ بِبَدْرٍ وَأَنْتُمْ أَذِلَّةٌ ۖ فَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (123) |
| و خدا شما را در جنگ بدر ياري کرد با آنکه ضعيف بوديد. پس پرهيزکار شويد، باشد که شکر نعمتهاي او به جاي آريد. (123) |
| إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِينَ أَلَنْ يَكْفِيَكُمْ أَنْ يُمِدَّكُمْ رَبُّكُمْ بِثَلَاثَةِ آلَافٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ مُنْزَلِينَ (124) |
| آن‌گاه که به مؤمنين مي‌گفتي: آيا اين شما را کفايت نمي‌کند که خدا سه هزار فرشته به ياري شما فرو فرستد؟! (124) |
| بَلَىٰ ۚ إِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا وَيَأْتُوكُمْ مِنْ فَوْرِهِمْ هَٰذَا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُمْ بِخَمْسَةِ آلَافٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ مُسَوِّمِينَ (125) |
| بلي اگر صبر و مقاومت پيشه کنيد و پرهيزکار باشيد، چون کافران بر سر شما شتابان بيايند خدا پنج‌هزار فرشته را با پرچمي که نشان مخصوص سپاه اسلام است به مدد شما مي‌فرستد. (125) |
| وَمَا جَعَلَهُ اللَّهُ إِلَّا بُشْرَىٰ لَكُمْ وَلِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُكُمْ بِهِ ۗ وَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ (126) |
| و خدا آن وعده را نداد مگر آنکه به شما مژده فتح دهد و تا دل شما مطمئن شود؛ و فتح و پيروزي نصيب کسي نشود مگر از جانب خداي تواناي دانا. (126) |
| لِيَقْطَعَ طَرَفًا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَوْ يَكْبِتَهُمْ فَيَنْقَلِبُوا خَائِبِينَ (127) |
| تا گروهي از کافران را هلاک گرداند يا خوار کند، تا (از مقصود خود) نااميد باز گردند. (127) |
| لَيْسَ لَكَ مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ أَوْ يُعَذِّبَهُمْ فَإِنَّهُمْ ظَالِمُونَ (128) |
| (اي پيغمبر) به دست تو کاري نيست، اگر خدا بخواهد (به لطف خود) از آن کافران درگذرد و اگر بخواهد آنها را عذاب کند چون مردمي ستمکارند. (128) |
| وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (129) |
| هر چه در آسمانها و هر چه در زمين است مِلک خداست، هر که را خواهد ببخشد و هر که را خواهد عذاب کند، و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (129) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا الرِّبَا أَضْعَافًا مُضَاعَفَةً ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (130) |
| اي کساني که ايمان آورده‌ايد، ربا مخوريد که دائم سود بر سرمايه افزاييد تا چند برابر شود، و از خدا بترسيد، باشد که رستگاري يابيد. (130) |
| وَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ (131) |
| و بپرهيزيد از آتش عذابي که براي کافران مهيا ساخته‌اند. (131) |
| وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (132) |
| و از خدا و رسول او فرمان بريد، باشد که مشمول لطف و رحمت خدا شويد. (132) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |