| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 88 |
|
| أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَنْ يَتَحَاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَنْ يَكْفُرُوا بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَنْ يُضِلَّهُمْ ضَلَالًا بَعِيدًا (60) |
| آيا ننگري به حال آنان که به گمان (و دعوي) خود ايمان به قرآن تو و کتبي که پيش از تو فرستاده شده آورده‌اند، چگونه باز مي‌خواهند داوري به طاغوت برند در صورتي که مأمورند که به طاغوت کافر شوند؟! و شيطان خواهد که آنان را گمراه کند گمراهي دور (از هر سعادت). (60) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَىٰ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنَافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنْكَ صُدُودًا (61) |
| و چون به آنها گفته شود که به حکم خدا و رسول بازآييد، گروه منافق را بيني که مردم را از گرويدن به تو منع مي‌کنند. (61) |
| فَكَيْفَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ثُمَّ جَاءُوكَ يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنْ أَرَدْنَا إِلَّا إِحْسَانًا وَتَوْفِيقًا (62) |
| پس چگونه خواهد بود (حال آنها) چون مصيبتي از کردار زشت خود به آنان رسد؟ آن‌گاه نزد تو آيند و به خدا سوگند خورند که ما (در کار خود) قصدي جز نيکويي و موافقت نداشتيم! (62) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ يَعْلَمُ اللَّهُ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَعِظْهُمْ وَقُلْ لَهُمْ فِي أَنْفُسِهِمْ قَوْلًا بَلِيغًا (63) |
| اينانند که خدا از قلب آنها آگاه است، تو (اي رسول) از آنان روي بگردان و آنها را نصيحت کن و به گفتار دلنشين و مؤثر با ايشان سخن بگو. (63) |
| وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا (64) |
| ما رسولي نفرستاديم مگر بر اين مقصود که خلق به امر خدا اطاعت او کنند. و اگر هنگامي که آنان (گروه منافق) بر خود ستم کردند به تو رجوع مي‌کردند و از کردار خود به خدا توبه نموده و تو هم براي آنها استغفار مي‌کردي و از خدا آمرزش مي‌خواستي، در اين حال البته خدا را توبه‌پذير و مهربان مي‌يافتند. (64) |
| فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّىٰ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا (65) |
| نه چنين است، قسم به خداي تو که اينان (به حقيقت) اهل ايمان نمي‌شوند مگر آنکه در خصومت و نزاعشان تنها تو را حَکَم کنند و آن‌گاه به هر حکمي که کني اعتراض نداشته، کاملاً (از دل و جان) تسليم (فرمان تو) باشند. (65) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |