| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 96 |
|
| وَاسْتَغْفِرِ اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا (106) |
| و از خدا آمرزش طلب، که خدا آمرزنده و مهربان است. (106) |
| وَلَا تُجَادِلْ عَنِ الَّذِينَ يَخْتَانُونَ أَنْفُسَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ مَنْ كَانَ خَوَّانًا أَثِيمًا (107) |
| و هرگز به خاطر مردمي که با نفوس خود خيانت مي‌کنند (با اهل ايمان) جدال مکن، که همانا خدا آن را که خيانتکار و بد عمل است دوست نمي‌دارد. (107) |
| يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ يُبَيِّتُونَ مَا لَا يَرْضَىٰ مِنَ الْقَوْلِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطًا (108) |
| (مردم خيانتکار در کار خيانت) از مردم شرم مي‌کنند ولي از خدا شرم نمي‌کنند و حال آنکه او با آنهاست هنگامي که شبانگاه سخناني ناپسند در دل مي‌انديشند، و خدا (در آن حال هم) به هر چه کنند آگاه است. (108) |
| هَا أَنْتُمْ هَٰؤُلَاءِ جَادَلْتُمْ عَنْهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَمَنْ يُجَادِلُ اللَّهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَمْ مَنْ يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا (109) |
| به فرض که شما خود از طرف آنها در زندگاني دنيا دفاع توانيد کرد، کدام کس طرفداري آنها را روز قيامت خواهد نمود؟ و چه کس به وکالت آنها تواند برخاست؟ (109) |
| وَمَنْ يَعْمَلْ سُوءًا أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللَّهَ يَجِدِ اللَّهَ غَفُورًا رَحِيمًا (110) |
| و هر که عمل زشتي از او سرزند يا به خويشتن ستم کند سپس از خدا طلب آمرزش و عفو نمايد خدا را بخشنده و مهربان خواهد يافت. (110) |
| وَمَنْ يَكْسِبْ إِثْمًا فَإِنَّمَا يَكْسِبُهُ عَلَىٰ نَفْسِهِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا (111) |
| هر که گناهي کند به خود زيان رسانده، و خدا دانا و کارش از روي حکمت است. (111) |
| وَمَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا (112) |
| و هر کس خطا يا گناهي از او سر زند و تهمت به بي‌گناهي بندد مرتکب بهتان و گناه بزرگ و آشکاري شده است. (112) |
| وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَرَحْمَتُهُ لَهَمَّتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ أَنْ يُضِلُّوكَ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ ۖ وَمَا يَضُرُّونَكَ مِنْ شَيْءٍ ۚ وَأَنْزَلَ اللَّهُ عَلَيْكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ ۚ وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا (113) |
| و اگر فضل و رحمت خدا شامل حال تو نبود گروهي از آنان (دشمنان اسلام) همت بر آن گماشته بودند که تو را از راه صواب دور سازند، حال آنکه آنها خود را از راه حق و صواب دور ساخته و به تو هيچ زياني نتوانند رسانيد و خدا به تو اين کتاب (قرآن مجيد) و (مقام) حکمت (و نبوت) را عطا کرده و آنچه را که نمي‌دانستي به تو بياموخت، و خدا را با تو لطف عظيم و عنايت بي‌اندازه است. (113) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |