| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 97 |
|
| ۞ لَا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْوَاهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلَاحٍ بَيْنَ النَّاسِ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا (114) |
| هيچ فايده و خيري در سخنان سرّي آنها نيست مگر آنکه کسي به صدقه دادن و نيکويي کردن و اصلاح ميان مردم امر کند؛ و هر که در طلب رضاي خدا چنين کند به زودي به او اجر عظيم کرامت کنيم. (114) |
| وَمَنْ يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَىٰ وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّىٰ وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ ۖ وَسَاءَتْ مَصِيرًا (115) |
| و هر کس پس از روشن بودن راه حق بر او، با رسول او به مخالفت برخيزد و راهي غير طريق اهل ايمان پيش گيرد وي را به همان (طريق باطل و راه ضلالت) که برگزيده واگذاريم و او را به جهنم درافکنيم، که آن مکان بسيار بد منزلگاهي است. (115) |
| إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا (116) |
| خدا گناه شرک را نخواهد بخشيد و ما دون شرک را بر هر که مشيّتش تعلّق گيرد مي‌بخشد. و هر که به خدا شرک آرد به گمراهي سخت و دور (از سعادت) در افتاده است. (116) |
| إِنْ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا إِنَاثًا وَإِنْ يَدْعُونَ إِلَّا شَيْطَانًا مَرِيدًا (117) |
| (مشرکان) نمي‌خوانند غير خداي عالم جز دختراني را (بتهايي را که نام دختران بر آنها نهاده‌اند) و نمي‌خوانند جز شيطان سرکش را. (117) |
| لَعَنَهُ اللَّهُ ۘ وَقَالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبَادِكَ نَصِيبًا مَفْرُوضًا (118) |
| که خدا آن (شيطان) را از درگاه رحمت خود دور کرده (زيرا به مجادله با خدا برخاست) و گفت: من از بندگان تو قسمتي معين را زير بار طاعت خود خواهم کشيد. (118) |
| وَلَأُضِلَّنَّهُمْ وَلَأُمَنِّيَنَّهُمْ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُبَتِّكُنَّ آذَانَ الْأَنْعَامِ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلْقَ اللَّهِ ۚ وَمَنْ يَتَّخِذِ الشَّيْطَانَ وَلِيًّا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًا مُبِينًا (119) |
| و سخت گمراهشان کنم و به آرزو (هاي باطل و دور و دراز) درافکنم و دستور دهم تا گوش حيوانات ببرند (که اينها نصيب بتهاست) و امر کنم تا خلقت خدا را تغيير دهند، و (اي بندگان بدانيد) هر کس شيطان را دوست گيرد نه خدا را، سخت زيان کرده زياني آشکار. (119) |
| يَعِدُهُمْ وَيُمَنِّيهِمْ ۖ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا (120) |
| (شيطان) آنان را بسيار وعده دهد و آرزومند و اميدوار کند، ولي آنان را چيزي به جز غرور و فريب وعده نمي‌دهد. (120) |
| أُولَٰئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَلَا يَجِدُونَ عَنْهَا مَحِيصًا (121) |
| ايشان را منزلگاه جهنم است و از آن مَفرّ و گريزگاهي نخواهند يافت. (121) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |